Έτσι χειραγωγούν τον χρυσό.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Ζάντζα
Ως αντικείμενο απόλυτης χειραγώγησης και «όμηρο» της τεράστιας μόχλευσης στην αγορές παραγώγων του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης περιγράφει τον χρυσό ο Jay Taylor, ο οποίος έχει παρουσία άνω των 30 ετών στις ειδικές εκδόσεις που αφορούν τον χρυσό και τις μετοχές του κλάδου.

Με συνέντευξή του στο Capital.gr, ο "ταύρος" εκδότης του δελτίου «J Taylor’s Gold & Technology Stocks» και παραγωγός της εβδομαδιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής «Turning Hard Times into Good Times», περιγράφει τις αγορές του χρυσού σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη ως εργαλεία χειραγώγησης των τιμών του μετάλλου, την οποία συσχετίζει με τις ευρύτερες διεθνείς πολιτικές (αν)ισορροπίες.

Μεταξύ άλλων, στηλιτεύει τον ρόλο των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών όχι μόνο στην αγορά του χρυσού, αλλά και στο σχεδιασμό της πολιτικής της αμερικανικής Fed, κάνοντας λόγο για «νομιμοποιημένη παραχάραξη», ενώ παραθέτει εντυπωσιακά αριθμητικά στοιχεία που καταδεικνύουν το πως η διαμόρφωση της τιμής του χρυσού διαστρεβλώνεται μέσα από τις αγορές των παραγώγων.

Κάνει επίσης λόγο για προκατάληψη της σύγχρονης δυτικής οικονομικής σκέψης και για προπαγάνδα σε βάρος του χρυσού, και περιγράφει ως αυτοκαταστροφική τη σημερινή πορεία του Δυτικού κόσμου προβλέποντας, όπως λέει, «μακελειό»…

Συνέντευξη στον Δημήτρη Ζάντζα

Λαμβάνοντας υπόψη την κλιμάκωση των γεωπολιτικών εντάσεων, η αδυναμία των τιμών του χρυσού αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς επενδυτές. Εσείς εκπλαγήκατε; Ισχύει ότι οι τιμές του μετάλλου αποσυνδέονται όλο και περισσότερο από τέτοιου είδους ζητήματα;

Όχι, για μένα δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι οι τιμή του χρυσού, όπως διαμορφώνεται στο Λονδίνο από την LBMA και στο COMEX στις ΗΠΑ, δεν ανταποκρίθηκε στις εντεινόμενες γεωπολιτικές εντάσεις, διότι επί της ουσίας αυτές οι αγορές δεν είναι πραγματικές αγορές για τον χρυσό και το ασήμι. Παρόλο που η LBMA και το COMEX ίσως υπήρξαν κάποτε θεμιτές αγορές για τον χρυσό, τώρα λειτουργούν ως εργαλεία χειραγώγησης και προπαγάνδας, προκειμένου το κοινό να μην ανταλλάζει τα όλο και πιο ευτελή αμερικανικά δολάρια με χρυσό.

Η μεγαλύτερη αδικία για τους λαούς όλων των εθνών ανά τον κόσμο, ήταν η πλήρης αποσύνδεση του χρυσού από το χρήμα, από τον Πρόεδρο Νίξον στις 15 Αυγούστου του 1971. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε μια χούφτα ισχυρών ευρωπαϊκών και αμερικανικών οικογενειών, που σήμερα ελέγχουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες στην Αγγλο-αμερικανική Αυτοκρατορία, να ληστέψουν και να λεηλατήσουν τον παγκόσμιο πληθυσμό. 

Η ικανότητα της αμερικανικής Fed να τυπώνει τρισεκατομμύρια δολάρια τα οποία δεν έχουν αντίκρισμα, έχει επιτρέψει στο ΝΑΤΟ και στην Αγγλο-αμερικανική Αυτοκρατορία να εκδώσουν χρέος, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί από κεντρικές τράπεζες σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την υποδούλωση του πληθυσμού με χρέος. Αν είχαμε μείνει στον κανόνα του χρυσού, δεν θα είχε υπάρξει ποτέ η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ελλάδα ή την Κύπρο, ή στην Ευρώπη ή στην Αμερική. Ούτε οι ΗΠΑ θα ήταν σε θέση να χρηματοδοτούν υπηρεσίες μαζικών παρακολουθήσεων και ΜΚΟ και να εξαπολύουν πολέμους στον κόσμο για να αλλάξουν κυβερνήσεις που δεν εξυπηρετούσαν τα εταιρικά μας συμφέροντα.

Αλλά αλίμονο, μια διεθνής νομισματική σταθερά που δεν επιβαρύνεται με χρυσό εξυπηρετεί τους παραχαράκτες της Fed αρκετά καλά. Επιτρέπει σε αυτούς που «τυπώνουν» χρήμα να πλουτίζουν ανακατανέμοντας πλούτο από αυτούς που τον παράγουν -τις μεταλλευτικές, τις κατασκευαστικές, τους αγρότες και τους εφευρέτες- προς τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακά μοχθηρό σύστημα που ούτε ένας στους 1.000 δεν φαίνεται να το κατανοεί, χάρη στις δεκαετίες προπαγάνδας και «εκπαίδευσης» από τα κρατικά συστήματα εκπαίδευσης στον Δυτικό κόσμο. Κι έτσι, καθώς η κυβερνώσα ελίτ θέλει τα πράγματα ως έχουν, τα COMEX και LBMA αποτελούν έντονα χειραγωγούμενα χρηματιστήρια που διασφαλίζουν πως οι μάζες δεν θα αντιληφθούν την ιδέα ότι θα ήταν καλύτερα να φυλάνε τον πλούτο τους σε χρυσό αντί σε ένα νόμισμα το οποίο μπορεί να κατασκευαστεί σε άπειρες ποσότητες.

Κανείς δεν το κατάλαβε αυτό καλύτερα από τον Alan Greenspan ο οποίος, το 1966, έγραψε ένα άρθρο με τίτλος «Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία». Ο Greenspan κατάλαβε ότι αν η ισχύς της κυβέρνησης επρόκειτο να περιοριστεί, και προκειμένου να υπάρξει ατομική ελευθερία, ο χρυσός θα έπρεπε να διατηρηθεί ως χρήμα. Ο λόγος που οι κυβερνήσεις μισούν τον χρυσό είναι ότι παρεμβάλλεται στον δρόμο του σοσιαλισμού εξαγοράς ψήφων.

Έχει ενδιαφέρον, όπως προκύπτει από μια συζήτηση του πρώην μέλους του Κογκρέσου, Paul had, με τον Alan Greenspan το 2003, ότι επιβεβαίωσε πως ο Greenspan πίστευε ακόμα όσα είχε γράψει το 1966. Κι όμως ο Greenspan συνειδητά ξεκίνησε να καταστρέφει την Αμερική, μέσω μαζικής δημιουργίας χρήματος, που οδήγησε στο σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας και στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009. Θα συνέστηνα έντονα τους αναγνώστες σας να διαβάσουν το άρθρο του Greenspan από το 1966, το οποίο μπορούν να βρουν εδώ: http://www.constitution.org/mon/greenspan_gold.htm.

Έτσι, η τιμή στην οποία γίνεται η πιο συχνή αναφορά στον Δυτικό κόσμο από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη είναι στην πραγματικότητα τεχνητές τιμές που ελέγχονται από μερικά από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία βασίζονται σε κάτι που μόνο ως «νομιμοποιημένη παραχάραξη» μπορεί να περιγραφεί. Προκειμένου να κρατήσουν ζωντανό το σύστημα Ponzi τους, ΠΡΕΠΕΙ να κρατήσουν την κατοχή χρυσού έξω από τις καρδιές και τη σκέψη των μαζών. Για να το κάνουν αυτό, χρειάζεται να δουν την τιμή του χρυσού να συνθλίβεται ΕΙΔΙΚΑ όταν υπό άλλες συνθήκες θα ενισχυόταν.

Τους προηγούμενους μήνες υπήρξαν κάποιες ανησυχητικές ειδήσεις σχετικά με τη διαφάνεια της διαδικασία καθορισμού των τιμών του χρυσού. Η αντικατάσταση του σημερινού συστήματος της τηλεφωνικής διάσκεψης αρκεί προκειμένου να εξαλειφθούν οι ανησυχίες και να αποκατασταθεί/ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών;

Στην πραγματικότητα, νομίζω πως όσα ακούτε για την έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία του gold fixing, στο Λονδίνο για παράδειγμα, αν και είναι σημαντικό, δεν είναι το μεγαλύτερο ζήτημα. Στην ουσία, όπως ο κυρίαρχος Τύπος αντιμετωπίζει το θέμα, νομίζω ότι τελικά κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό, κάνοντας τους περισσότερους να πιστεύουν ότι αυτοί που κάνουν κουμάντο στον Δυτικό κόσμο είναι ειλικρινείς άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τεχνικά προβλήματα.

Το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις αγορές των futures και στην συγκέντρωση δύναμης στα χέρια μερικών μεγάλων στην αγορά του χρυσού τραπεζών, ξεκινώντας κυρίως από την J.P. Morgan. Σε αυτές τις αγορές, διακινούνται περίπου 100 φορές περισσότερα συμβόλαια, σε σχέση με τις παραδόσεις φυσικού χρυσού που πραγματοποιούνται. Οι μεγαλύτεροι παίκτες μπαίνουν στην αγορά με εκατοντάδες πωλήσεις μέσα σε ελάχιστα λεπτά ώστε να ρίξουν την τιμή του χρυσού, ακριβώς σε μία συγκυρία όπου τα γεωπολιτικά και οικονομικά νέα θα οδηγούσαν, υπό άλλες συνθήκες, τις τιμές υψηλότερα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι οικονομικοί σχολιαστές θα πουν «δείτε, δεν υπάρχει λόγος να έχετε χρυσό». Κι έτσι οι μάζες, συμπεριλαμβανομένου του 99,9% των πιο έξυπνων της Wall Street, αγοράζουν αμερικανικά ομόλογα ή κάποιο fiat νόμισμα, είτε είναι ευρώ είτε είναι γεν.

Τώρα, ο ανταγωνισμός απέναντι σε αυτό που πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη απάτη, βρίσκεται στη Σαγκάη και σε άλλες ρωσικές και ασιατικές τράπεζες, όπου γίνονται συναλλαγές σε πραγματικό, φυσικό χρυσό. Στη Σαγκάη, όπου μόλις εγκαινίασαν ένα διεθνές χρηματιστήριο χρυσού, καταλαβαίνω ότι πρέπει να καταθέσεις πρώτα φυσικό χρυσό, προτού να μπορέσεις να πουλήσεις χρυσό. Αυτό δεν συμβαίνει στη Δύση. Μπορείς να κάνεις «γυμνό» σορτάρισμα όλη μέρα αν το όνομά σου είναι J.P. Morgan ή Citicorp ή Goldman Sachs, μεταξύ άλλων. Αυτές είναι οι τράπεζες στις οποίες ανήκει ουσιαστικά η Fed. Είναι σαν τις αλεπούδες που φυλάνε το κοτέτσι, για να το θέσω έτσι.

Στην εβδομαδιαία ραδιοφωνική μου εκπομπή κάνουμε μια συζήτηση κάθε εβδομάδα σχετικά με τα πιο πρόσφατα στοιχεία για τις απατηλές αγορές χρυσού της Δύσης. Είναι ενδιαφέρον, ότι οι πραγματικές αγορές χρυσού στη Σαγκάη πουλάνε με premium πάνω από τις αγορές χαρτιών στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, και στην ουσία το premium είναι πολύ μεγαλύτερο στο ασήμι, παρά στον χρυσό, επειδή η προσφορά στο ασήμι είναι πολύ πιο περιορισμένη σε σχέση με αυτή του χρυσού. Όσο οι παραχαράκτες διαθέτουν αρκετό χρυσό, μπορούν να κρύβουν την απάτη που διαπράττεται με τις μαζικές πωλήσεις προθεσμιακών συμβολαίων σε LBMA και Νέα Υόρκη. Από τη στιγμή που ο χρυσός χρησιμοποιείται στη βιομηχανία σπάνια, ενώ το αντίθετο συμβαίνει με το ασήμι, οι αρχές δυσκολεύονται περισσότερο να τα καταφέρουν με την απάτη στο ασήμι, σε σχέση με το χρυσό. Κι έτσι βλέπουμε ένα premium στις πωλήσεις αργύρου στη Σαγκάη της τάξης του 12%-14%, ενώ για τον χρυσό είναι μικρότερο από 1%. Ενδιαφέρον, επίσης, ότι στην περίπτωση του παλλαδίου, το μέταλλο έχει πιάσει περίπου 24% περισσότερο στη Σαγκάη σε σχέση με τις αγορές χαρτιών της ΝέαςΥόρκης. Τα premiums της πλατίνας είναι πιο κοντά σε εκείνα του αργύρου. Από τη στιγμή που το ασήμι, η πλατίνα και το παλλάδιο αντιμετωπίζονται ως νομισματικά μέταλλα, ειδικά σε ασιατικές χώρες, είναι σημαντικό, προκειμένου να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη στο fiat χρήμα, οι τιμές του να παραμείνουν επίσης πιεσμένες.

Ένας από τους καλεσμένους μου πιστεύει ότι οι αναταραχές στο Χονγκ Κονγκ, που ξεκίνησαν σχεδόν την ίδια ημέρα με την έναρξη λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Χρυσού της Σαγκάης, υποθάλπονται από την CIA και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως ακριβώς η CIA είχε επιχειρήσει να καθαιρέσει τον Charles de Gaulle όταν αυτός διεκδίκησε το δικαίωμά του να ανταλλάξει δολάρια με χρυσό το 1971. Δεν ξέρω αν ο καλεσμένος μου έχει δίκιο. Αλλά ακούγεται λογικό. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι ισχυρά συμφέροντα στην Αγγλο-αμερικανική Αυτοκρατορία κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχιστεί για όσο γίνεται περισσότερο το παιχνίδι παραχάραξης fiat χρήματος και, για να το κάνουν αυτό, η επιθυμία κατοχής χρυσού πρέπει να αποκρυφθεί από τις μάζες. Η αντίληψη ισοδυναμεί με την πραγματικότητα στην πολιτική. Έτσι το παιχνίδι της απατεωνιάς πρέπει να συνεχιστεί.

Σε πρόσφατη συνέντευξή σας, αναφέρατε ότι το υψηλό επίπεδο μόχλευσης στην αγορά των futures του χρυσού διαστρεβλώνει τη διαδικασία διαμόρφωσης τιμών. Πόσο μεγάλη απειλή είναι αυτό και πόσο εύκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Ας σκεφτούμε κάποιους όγκους χάρτινων συναλλαγών και παραδόσεις φυσικού χρυσού στο Χρηματιστήριο Χρυσού της Σαγκάης, και να τους συγκρίνουμε με τους αντίστοιχους όγκους χάρτινων συναλλαγών και παραδόσεων στο Λονδίνο. Σύμφωνα με τον David Jensen, ο οποίος είναι καλεσμένος στην ραδιοφωνική εκπομπή μου σχεδόν κάθε εβδομάδα, ορίστε μερικά νούμερα που ίσως βοηθούν στο να απαντηθεί η ερώτησή σας:

Στο Χρηματιστήριο Χρυσού της Σαγκάης (όπου ο χρυσός πρέπει πρώτα να κατατεθεί πριν τη λήψη και διαπραγμάτευση θέσεων στο χρυσό) οι εβδομαδιαίοι όγκοι συναλλαγών είναι κοντά στους 125 τόνους, ή 25 τόνοι ημερησίως. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 750.000 ουγκιές χρυσού τη μέρα. Το Χρηματιστήριο Χρυσού της Σαγκάης είδε να αποσύρονται από τα θησαυροφυλάκιά του 2.196 τόνοι χρυσού το 2013, σε σύγκριση με την παγκόσμια μεταλλευτική παραγωγή χρυσού του 2013 που ήταν 2.952 τόνοι.

Σκεφτείτε τώρα την LBMA, όπου διακινείται ένας εντελώς παράλογος όγκος συναλλαγών 179.000.000 ουγκιών ημερησίως! Αυτό σημαίνει 5.600 τόνοι χρυσού τη μέρα, ήτοι 238 φορές πάνω από τον όγκο στο Χρηματιστήριο Χρυσού της Σαγκάης.

Τώρα, ας ρίξουμε μια ματιά στο ασήμι, το μέταλλο που οι ελεύθερες αγορές επίσης επιλέγουν να χρησιμοποιούν ως χρήμα όταν μπορούν.

Στο Χρηματιστήριο Χρυσού της Σαγκάης ο εβδομαδιαίος όγκος συναλλαγών είναι περίπου 4.000 τόνοι ή 128 εκατ. ουγκιές την εβδομάδα ή 25,6 εκατ. ουγκιές τη μέρα.

Σκεφτείτε τώρα την LBMA, όπου διαπραγματεύεται ένας απόλυτα γελοίος όγκος συναλλαγών 1,634 δισ. ουγκιών την ημέρα. Αυτό είναι 64 φορές πάνω από το Χρηματιστήριο Χρυσού της Σαγκάης!

Θα πρέπει να σημειώσω ότι παρόμοιες αποκλίσεις υπάρχουν ανάμεσα στο COMEX και τη Νέα Υόρκη, όπου η αγορά αποτελείται κατά 99% από χαρτιά και μόνο για το 1% περίπου των προθεσμιακών συμβολαίων πραγματοποιείται παράδοση χρυσού.

Τώρα σας ερωτώ. Γιατί στο καλό υπάρχει τόσο μεγάλος όγκος συναλλαγών στο χρυσό και στο ασήμι, σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη, όταν αυτό το «πεφωτισμένο», ανεπτυγμένο μέρος του κόσμους έχει προγραμματιστεί ώστε να πιστεύει από τον Λόρδο Keynes ότι ο χρυσός είναι ένα «βάρβαρο λείψανο»; Γιατί, όταν έχουμε υιοθετήσει τον κανόνα των διδακτορικών, αντί για τον κανόνα του χρυσού, να υπάρχει τέτοια προκατάληψη με τον χρυσό όταν ουσιαστικά η πραγματική αγάπη για τον χρυσό βρίσκεται στην Κίνα, όπου αυτή η χώρα αγοράζει σχεδόν όσο χρυσό παράγεται κάθε χρόνο;

Έχω δει μερικές πολύ μικρές over-the-counter αγορές για μετοχές της μικρής κεφαλαιοποίησης στις ΗΠΑ να χειραγωγούνται από μια χούφτα ειδικών διαπραγματευτών, οι οποίοι διαπραγματεύονται μπρος-πίσω μεταξύ τους προκειμένου να διαμορφώσουν μια τεχνητή τιμή. Υπάρχουν ελάχιστες μεγάλες τράπεζες στην αγορά του χρυσού που είναι αρκετά μεγάλες ώστε να διακινούν όγκους που πλήττουν τις αγορές ακριβώς τη σωστή στιγμή προκειμένου να φρενάρουν κάθε είδους ταχύτητα διαφυγής για το χρυσό και το ασήμι στις δυτικές οικονομίες.

Είναι δύσκολο να πούμε τι αντίκτυπο έχει αυτό στην πραγματική τιμή του χρυσού. Αλλά αυτό κάνουμε ο David Jensen και εγώ, είναι να παρακολουθούμε τα premium των τιμών στη Σαγκάη για τις πραγματικές παραδόσεις πολύτιμων μετάλλων σε φυσική μορφή. Πιστεύουμε ότι σε κάποιο σημείο, όταν δεν θα υπάρχει πια άλλος χρυσός στη Δύση ή όταν οι αγορές αρχίσουν να αντιλαμβάνονται ότι εξαπατήθηκαν από τους Αγγλο-Αμερικανούς insiders, αυτό θα είναι το «game over» και θα δούμε ένα μαζικό άλμα στο χρυσό και στο ασήμι και, αναμφίβολα, στην πλατίνα και στο παλλάδιο επίσης. Είναι δύσκολο να πούμε πότε θα συμβεί αυτό. Αλλά θα συμβεί, επειδή δεν μπορείς να αγνοείς τους νόμους της οικονομίας για πάντα.

Η Κίνα, η μεγαλύτερη παραγωγός χρυσού παγκοσμίως, δεν έχει δημοσιεύσει επίσημα στοιχεία εδώ και χρόνια για τα αποθέματα χρυσού της. Που πιστεύετε ότι αποσκοπεί με αυτό η κινεζική κυβέρνηση;

Υποθέτω ότι η Κίνα είναι αρκούντως ικανοποιημένη με το να μπορεί να συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες χρυσού, όταν η Δύση συνεχίζει να πιστεύει ότι ο χρυσός είναι ένα βάρβαρο λείψανο. Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις, για τις οποίες μιλάει ο David Jensen στην εβδομαδιαία εκπομπή μου, που δείχνουν ότι η Κίνα συσσωρεύει σημαντικά περισσότερο χρυσό απ’ όσο γνωρίζει η Δύση. Ούτε η Δύση νοιάζεται, διότι το 1005 των φοιτητών οικονομικών έχουν δεχθεί πλύση εγκεφάλου, ώστε να νομίζουν ότι ο χρυσός είναι μόνο για υποανάπτυκτους, αμόρφωτους ανθρώπους.

Νομίζω πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη τις πρωτοβουλίες των χωρών BRIC, καθώς συναρμολογούν το δικό τους τραπεζικό σύστημα απέναντι στο σύστημα της Αγγλο-αμερικανικής Αυτοκρατορίας, το οποίο τις μεταχειρίζεται όλες -Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιο Αφρική- με πολύ άδικο τρόπο σε όρους διεθνούς εκπροσώπησης, καθώς η Αγγλία και οι ΗΠΑ και τα ισχυρά τραπεζικά συμφέροντα που κουμαντάρουν αυτή την αυτοκρατορία επιδιώκουν να κυριαρχήσουν παγκοσμίως. Όχι μόνο η Κίνα, αλλά και η Ρωσία και ειδικά η Ινδία εισάγουν τεράστιες ποσότητες χρυσού. Η Ινδία και η Κίνα φέρονται να εισάγουν και τεράστιες ποσότητες αργύρου. Πιστεύω ότι οι ηγέτες αυτών των χωρών κατανοούν την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα ειλικρινές και ισχυρό νομισματικό σύστημα ώστε να διεκπεραιώνουν το εμπόριο μεταξύ τους.

Στο μεταξύ, ο Δυτικός κόσμος συνεχίζει το δρόμο της αυτοκαταστροφής, επειδή δεν διαθέτει ένα πειθαρχημένο νομισματικό σύστημα. Παρασιτικά συμφέροντα πίσω από τους τραπεζίτες μας και πολιτικοί συνεχίζουν να αρπάζουν όλο τον πλούτο για τον εαυτό τους, με bailouts and bail-ins. Και συγκεκριμένα εταιρικά συμφέροντα επίσης πλουτίζουν στο Στρατιωτικό Βιομηχανικό Σύμπλεγμα σκοτώνοντας ανθρώπους, καθώς η αυτοκρατορία επιδιώκει τώρα να αφαιρέσει κυριαρχία από τα έθνη, σε βαθμό που μέχρι και η Ρωσία και η Κίνα να αισθάνονται ότι απειλούνται. Αλλά αυτή η αυτοκαταστροφή θα τελειώσει άσχημα για τη Δύση και νομίζω ότι η χώρες BRIC θα καταλήξουν να είναι οι μόνες κερδισμένες, για να το θέσω έτσι.

Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι ιδιώτες επενδυτές συνέρρευσαν στον χρυσό (νομίσματα και μπάρες) τον Σεπτέμβριο, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία των τιμών του μετάλλου. Εν αναμονή της επόμενης κίνησης της Fed, είναι αυτό ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν αυτή τη στιγμή οι επενδυτές;

Μετά την αποπληρωμή χρεών, ναι. Νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν οι επενδυτές. Ουσιαστικά, δεν πιστεύω ότι η Fed μπορεί να συνεχίσει το tapering διότι έτσι τα επιτόκια αρχίζουν να κινούνται υψηλότερα. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντέξουν ούτε ελαφρά έστω υψηλότερα επιτόκια χωρίς να ρίξουν την αγορά μετοχών και την στεγαστική αγορά σε πτωτικά σπιράλ. Αλλά ας πούμε ότι η Fed πράγματι υλοποιεί την πρότασή της, ότι θα απομακρύνει το μπολ από το τραπέζι και ο Δυτικός κόσμος, με ένα πτωτικό σπιράλ, βιώνει μια αποπληθωριστική κατάρρευση, καθώς η χρεοκοπία θα γεννά χρεοκοπία, όπως συνέβη το 2008-2009. Τότε η αγοραστική δύναμη του χρυσού αυξήθηκε δραματικά και οι μεταλλευτικές εταιρείες που παρακολουθώ και για τις οποίες γράφω στο ενημερωτικό δελτίο μου «Jay Taylor’s Gold, Energy & Tech Stocks», τα πήγαν εξαιρετικά καλά, όπως ακριβώς έκαναν οι μετοχές του χρυσού στη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930.

Αν έχω δίκιο και η Fed δεν μπορεί να συνεχίσει το tappering, τότε πιστεύω ότι η εμπιστοσύνη στη Fed θα χαθεί κάποια στιγμή, θα υπάρξει μαζική έξοδος από όλο το fiat χρήμα, συμπεριλαμβανομένων του δολαρίου, του ευρώ και του γεν. Μπορεί επίσης κάλλιστα να είναι εκείνη η στιγμή, που ο κόσμος θα αντιληφθεί ότι οι χώρες BRIC γνώριζαν τι έκαναν όταν εισήγαγαν χρυσό. Καθώς τα νομίσματα απαξιώνονται, ο χρυσός, το ασήμι και άλλα χειροπιαστά αγαθά διατηρούν την εγγενή τους αξία. Δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που να βλέπουν πίσω από την προπαγάνδα της Δύσης. Αλλά για όσους το κάνουν, πρόκειται για μια ευκαιρία όχι μόνο επιβίωσης στο μακελειό που βρίσκεται μπροστά μας, αλλά πιθανότατα για να γίνουν απίστευτα πλούσιοι, υποθέτοντας φυσικά ότι ο πολιτισμός θα συνεχίσει να υπάρχει.

Πόσο στενά παρακολουθείτε την ελληνική κρίση; Στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρωζώνης, θα λέγατε ότι για την ελληνική οικονομία οι δύσκολοι καιροί μετατρέπονται σε ευνοϊκούς;

Ελπίζω πως ναι. «Μετατρέποντας Δύσκολους Καιρούς σε Ευνοϊκούς» είναι ο τίτλος της ραδιοφωνικής μου εκπομπής. Επέλεξα αυτό τον τίτλο, διότι πιστεύω πως η δυνατότητα να μετατρέπουμε τους δύσκολους καιρούς σε ευνοϊκούς εξαρτάται από την γνώση όσων είναι πραγματικά αληθή και από την λήψη των αντίστοιχων αποφάσεων στη ζωή.

Το ενδιαφέρον μου για τον χρυσό ξεκίνησε το 1967 όταν είχα καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήμιο τον Dr. Payton Yoder στο Hesston College του Κάνσας. Ήταν πεπεισμένος ότι υπήρχε συσχέτιση ανάμεσα στην υποτίμηση των νομισμάτων και στην εργασιακή ηθική αλλά και την ηθικότητα ενός έθνους. Όταν μας λένε ότι μπορούμε να αποκτήσουμε κάτι χωρίς αντίτιμο, οι άνθρωποι τείνουμε να πιστεύουμε ότι πρόκειται για καλή συμφωνία. Αλλά πρόκειται για φρικτή συμφωνία, διότι ποτέ δεν αποκτάς κάτι χωρίς αντίτιμο. Στην ουσία, όταν αναλαμβάνεις χρέος, ειδικά όταν το χρέος πρόκειται απλά να καταναλωθεί, αντί να χρίσει κερδοφόρες επιχειρήσεις που μπορούν να εξυπηρετήσουν το χρέος, αυτός είναι ο δρόμος της υποδούλωσης.

Ένας καλεσμένος που είχα στην ραδιοφωνική μου εκπομπή είναι ο πρώην πράκτορας της CIA, John Perkins, συγγραφέας του βιβλίου «H εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου». Έλεγε ότι το modus operandi της μεταπολεμικής Αγγλο-αμερικανικής αυτοκρατορίας ήταν η υπερχρέωση των χωρών του τρίτου κόσμου, για την οικοδόμηση βασικών υποδομών όπως για παράδειγμα ένας αυτοκινητόδρομος, αεροδρόμιο, φράγμα κλπ. Μόλις το ΔΝΤ ή η Παγκόσμια Τράπεζα επιτύχουν να βάλουν τις χώρες σε χρέος, ουσιαστικά τους ανήκουν. Και αυτό ισχύει αντίστοιχα για του ιδιώτες εντός μιας χώρας. Οι Αμερικάνοι εδώ είναι βαθιά χρεωμένοι και ως αποτέλεσμα χάνουν τις ελευθερίες τους.

Νομίζω ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη της γης και λυπάμαι που θα πω ότι δεν την έχω επισκεφθεί. Αλλά έχω περάσει πολύ χρόνο στην Πορτογαλία, παντρεμένος με την Teresa, την Πορτογαλίδα κοπέλα μου, το 1978. Θυμάμαι τις μέρες που μπορούσαμε να έχουμε ένα όμορφο δείπνο σε ένα καλό εστιατόριο στον Ατλαντικό, κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα, με τιμή που σήμερα θα αντιστοιχούσε σε 5 δολάρια. Αλλά η Πορτογαλία απορροφήθηκε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ενώ έχει όμορφους αυτοκινητόδρομους που μου επιτρέπουν να πηγαίνω από το αεροδρόμιο στο Cascais, έχει γίνει τόσο ακριβή η ζωή εκεί, όσο και στο Queens της Νέας Υόρκης, όπου ζω τώρα. Και οι φίλοι της συζύγου μου βρίσκουν πια τη ζωή πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο στο παρελθόν, με μικρότερα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και την ανάγκη να εργάζεται κανείς πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενε για να συνταξιοδοτηθεί.

Δυστυχώς ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος αντιμετωπίζει μια μαζική πτώση επειδή έχουμε πειστεί να πιστεύουμε το μεγάλο ψέμα, δηλαδή, ότι μπορούμε να αποκτήσουμε κάτι χωρίς αντίτιμο. Αυτό το ψέμα μέχρι εδώ μπορούσε να φτάσει. Όταν το σύστημα καταρρέει, η αλήθεια μαθαίνεται ξανά από τον λαό της Ελλάδας και του υπόλοιπου Δυτικού κόσμου. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι εξουσίες πίσω από τον θρόνο μας πούλησαν το μεγάλο ψέμα προς όφελός τους. Και ενώ η Αμερική ανησυχούσε τόσο για την ΕΣΣΔ πριν από μερικά χρόνια, νομίζω ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι ο εχθρός στο εσωτερικό, όπως σημείωσε ο Κικέρωνας το 58 π.Χ.:

"Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθυρίζονται μέσα σ’όλες τις αυλές, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας. Γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός. Ο προδότης είναι η μάστιγα".
Πηγή : http://kourdistoportocali.com/