Ποιός δέν θέλει τη λύση;

ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΝ ΕΠΙΤΗΔΕΣ

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ;

Η ΑΠΕΙΛΗ ΔΙΑΛΥΣΗΣ Της ΠΓΔΜ, Ο ISIS ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ

ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει η Άννα Μπαλλή

Άλλη μια σύνοδος του ΝΑΤΟ έγινε στις αρχές Σεπτεμβρίου χωρίς να πετύχουν τα Σκόπια την ένταξή τους στη βορειοατλαντική συμμαχία. Το θέμα δεν προβλεπόταν ούτε καν να συζητηθεί και ο μόνος που έθεσε το ζήτημα κατά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία ήταν ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, ο οποίος ζήτησε να ασκηθούν πιέσεις προς την ηγεσία των Σκοπίων προκειμένου να επιδείξουν εποικοδομητική στάση για την επίλυση του θέματος της ονομασίας.

Στην Ελλάδα πολλοί στάθηκαν στο γεγονός ότι ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Φ. Ράσμουνσεν και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον υποδέχτηκαν τον Σκοπιανό υπουργό Εξωτερικών ως «υπουργό Εξωτερικών της Μακεδονίας». Πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών το αιτιολόγησαν λέγοντας ότι «έκανε λάθος ο τελετάρχης» και πρόσθεταν ότι δόθηκαν ικανοποιητικές εξηγήσεις από τη βρετανική διπλωματία. Το ουσιαστικό, πάντως, είναι ότι στο κείμενο των συμπερασμάτων περιλήφθηκε η πάγια μετά τη σύνοδο κορυφής στο Βουκουρέστι το 2008 ρητή διάταξη ότι θα προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία της ΠΓΔΜ μόλις υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα της ονομασίας.

Αντίθετα με ό,τι πολλοί πιστεύουν στην πραγματικότητα, όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και 20 χρόνια που υπάρχει το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ, η αποκαλούμενη διεθνής κοινότητα πέρα από τις διπλωματικές δηλώσεις, που επαναλαμβάνονται με κάθε ευκαιρία, δεν δείχνει να βιάζεται πολύ για να βρεθεί λύση και να προωθηθεί η ένταξη της ΠΓΔΜ στο NATO και την ΕΕ. Οι δε παρεμβάσεις των Αμερικανών και Ευρωπαίων πολιτικών, όποτε αυτές γίνονται, περισσότερο συντηρούν το πρόβλημα και υποδαυλίζουν τους κινδύνους που υπάρχουν λόγω των εθνοτικών διαιρέσεων στην ΠΓΔΜ παρά προωθούν τη λύση του. Oι κίνδυνοι αυτοί δεν αφορούν μόνο το γειτονικό κράτος αλλά και την ευρύτερη περιοχή, και η αστάθεια στην περιοχή των Βαλκανίων , φαίνεται ότι εξυπηρετεί, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, κάποιους σχεδιασμούς τους.

Τι κάνει, όμως, η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ για να επιτύχει το στόχο της, ο οποίος, όπως διακηρύσσει, είναι η ένταξή της στις ευρωατλαντικές δομές ώστε να σταθεροποιήσει τα σύνορά της, που πράγματι απειλούνται;

Η απάτη της κυβέρνησης Γκρούεφσκι

Η κυβέρνηση Γκρούεφσκι ανέλαβε την ηγεσία της χώρας το 2006 και έκτοτε κυβερνά, κερδίζοντας τις εκλογές με υποσχέσεις για οικονομική ανάπτυξη, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, θέσεις εργασίας και, το σημαντικότερο, την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Όμως, όχι μόνο δεν πέτυχε οικονομική ανάπτυξη, αλλά η ανεργία ξεπερνά σήμερα στη χώρα το 30% και η ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ συνεχώς απομακρύνεται. Ο κ. Γκρούεφσκι καλύπτει την αποτυχία της πολιτικής του εξαπατώντας τους ψηφοφόρους του με εθνικιστικούς παροξυσμούς και την εκτόξευση κατηγοριών εναντίον της Ελλάδας.

Πρόσφατα, επανέλαβε για πολλοστή φορά, σε συνέντευξή του στο εβδομαδιαίο φιλοκυβερνητικό περιοδικό των Σκοπίων Ρεπούμπλικα, τον ισχυρισμό του ότι η ένταξη της ΠΓΔΜ στους ευρωατλαντικούς θεσμούς δεν προχωρά γιατί η Ελλάδα δεν θέλει να διαπραγματευτεί και εκμεταλλεύεται την οικονομική κρίση για να μη λύσει το ζήτημα της ονομασίας. Επιπλέον δήλωσε πως ο διεθνής παράγοντας δεν προτίθεται να ασκήσει πιέσεις στην Ελλάδα για το θέμα του ονόματος, καθώς, όπως είπε, η προσοχή του εστιάζεται στην υλοποίηση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων.

Ο κ. Γκρούεφσκι αποκρύπτει ότι η ίδια η κυβέρνησή του σαμποτάρει κάθε προοπτική συνεννόησης για την επίλυση του ζητήματος του ονόματος με τη χώρα μας και ότι σε όλες τις επαφές αξιωματούχων της κυβέρνησης του με τους εκπροσώπους των μεγάλων δυνάμεων οι τελευταίοι ξεκαθαρίζουν ότι δεν εναπόκειται στις ΗΠΑ ή την ΕΕ ή σε κανένα άλλο τρίτο μέρος να βρει και να επιβάλει μια λύση, αλλά στους δύο άμεσα εμπλεκόμενους, και ότι η λύση θα πρέπει να είναι συμβιβαστική και αποδεκτή από τις δύο πλευρές.

Η βοηθός γραμματέας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νούλαντ, σε δηλώσεις της στο Φόρουμ «Κροατία 2014», που έλαβε χώρα στο Ντουμπρόβνικ στα μέσα Ιουλίου, κάλεσε για αγώνα κατά της διαφθοράς, για εκδημοκρατισμό και τήρηση των προτύπων της διατλαντικής κοινότητας. Η Βικτόρια Νούλαντ δεν παρέλειψε να αποστείλει σχετικό μήνυμα προς το νοτιοσλαβικό κράτος των Σκοπίων και τόνισε ότι η διαφορά με την Ελλάδα εμποδίζει το κράτος αυτό να ενταχθεί στην ΕΕ και στο NATO. «Εάν πραγματικά πιστεύουμε στο ευρωπαϊκό όνειρο και στις αξίες τις οποίες μοιραζόμαστε, τότε θα πρέπει να επενδύουμε σε αυτά καθημερινά και να αφήσουμε τα παλιά ζητήματα, που αποτελούν μόνο δικαιολογία», τόνισε η Νούλαντ σύμφωνα με το δημοσίευμα της Βεστ των Σκοπίων.

Αλλά και η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, την εμπλοκή της οποίας στο θέμα έσπευσαν πολλοί να ερμηνεύσουν ως ισχυρή πίεση προς την Ελλάδα για υποχωρήσεις, δεν είπε τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι λένε όλοι οι εκπρόσωποι της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Κατά τη διάρκεια της θερινής συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο, χρησιμοποιούσε στις απαντήσεις της για τα Σκόπια το όνομα «Μακεδονία», όμως, όπως μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η καγκελάριος είπε πως «η εξέλιξη της “Μακεδονίας” (ενν. στην Ευρωπαϊκή Ένωση) είναι ουσιαστικά μπλοκαρισμένη, λόγω του ότι δεν έχει διευθετηθεί η διένεξη για το όνομα». Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι πρέπει πάντα να βλέπουμε ότι για τη “Μακεδονία” θα μπορούσε να έχει μεγάλη σημασία να υπερβεί κάποτε τη διένεξη του ονόματος. Και χωρίς συμβιβασμούς αυτό δεν θα είναι εφικτό».

Και στη σύνοδο κορυφής των ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων στο Βερολίνο στις 28 Αυγούστου, πρωτοβουλία της Άγκελα Μέρκελ, στην οποία συμμετείχαν τα Σκόπια, η Σερβία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο, σύμφωνα με δημοσίευμα του σκοπιανού εντύπου Lokalno, η Γερμανίδα καγκελάριος δήλωσε: «Η διαφωνία για το όνομα μεταξύ της FYROM και της Ελλάδας πρέπει να επιλυθεί επειγόντως και να υπάρξει ετοιμότητα για συμβιβασμό από όλες τις πλευρές». Όπως η Βικτόρια Νούλαντ έτσι και η Μέρκελ μίλησε για την ανάγκη να υπάρξουν στα Βαλκάνια πολυφωνία στα μέσα ενημέρωσης, ενίσχυση της ελευθερίας τους, ανεξάρτητα συνδικάτα και ελεύθερη οικονομία, καθώς και μηδενική ανοχή στη διαφθορά, ανεξάρτητη δικαιοσύνη και βελτίωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Οι αναφορές τόσο της Νούλαντ όσο και της Μέρκελ στην ανάγκη πολυφωνίας, καταπολέμησης της διαφθοράς, εκδημοκρατισμού κλπ. αφορούν άμεσα τον κ. Γκρούεφσκι και την πολιτική του. «Μετά από οκτώ χρόνια στην εξουσία του νοτιοσλαβικού κράτους των Σκοπίων, η μεταρρυθμιστική εικόνα του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι στα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχει ξεθωριάσει. Αντίθετα πολλοί ερευνητές-αναλυτές υποστηρίζουν ότι με την πολιτική του υπάρχει αυξητική τάση του αυταρχισμού στα Βαλκάνια, ο οποίος εξαπλώνεται διαρκώς», σημείωνε η Deutsche Welle στα σλαβομακεδονικά στις 28 Αυγούστου. «Πρόσφατα», συνεχίζει το δημοσίευμα, «ο πρώην πρέσβης της ΕΕ στα Σκόπια Έρβαν Φουέρε εκτίμησε, σε ένα σχόλιο του σχετικά με το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στη χώρα που πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο, ότι η δημοκρατία έχει απολέσει την έννοιά της στα Σκόπια». Ο τρόπος που πολιτεύεται ο κ. Γκρούεφσκι στο εσωτερικό της χώρας του δεν είναι άσχετος με το θέμα μας. Πώς μπορεί να διαπραγματευτεί κάποιος με τον αυταρχισμό;

Όπως ήδη αναφέραμε, ο ίδιος και η κυβέρνησή του υπονομεύουν κάθε προσπάθεια επίλυσης του θέματος πριν καν εκδηλωθεί, απαιτώντας να γίνουν αποδεκτές εν λευκώ οι απαιτήσεις τους. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των Σκοπίων Νίκολα Πόποσκι, παραμονές της επίσκεψης στα Σκόπια και στην Αθήνα του μεσολαβητή του ΟΗΕ στη διαφωνία για το όνομα, ότι τα Σκόπια δεν πρόκειται να αλλάξουν θέση και ότι δεν αναμένει κάτι νέο από την επίσκεψη του Νίμιτς. Ότι χωρίς πολιτική βούληση από την πλευρά της Αθήνας και συγκεκριμένη δέσμευση της διεθνούς κοινότητας το ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί.

Μια σύντομη αναδρομή

Να θυμίσουμε εδώ ότι η αρχική απόφαση στη συνάντηση των αρχηγών των ελληνικών κομμάτων –πλην ΚΚΕ– τον Απρίλιο του 1992, κάτω από την πίεση μεγάλων συλλαλητηρίων, ήταν να μη γίνει δεκτή ονομασία της γειτονικής χώρας με το όνομα Μακεδονία ή με παράγωγά του. Την ίδια όμως ώρα η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (σε πλήρη αντίθεση με τον υπ. Εξωτερικών τότε Αντώνη Σαμαρά) παρασκηνιακά συζητούσε τη σύνθετη ονομασία. Και οι επόμενες κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ακολούθησαν την ίδια πολιτική. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι η ως τότε παρασκηνιακή πολιτική για εξεύρεση λύσης με σύνθετη ονομασία έγινε επίσημη πολιτική της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η FYROM, αν και απέτυχε τότε να γίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ, είχε πετύχει μια σημαντική υποχώρηση της Ελλάδας.

Στη συνέχεια, με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου και τον γνωστό μας Άλεξ Ρόντος σε πρωταγωνιστικό ρόλο, επιτεύχθηκε με την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ συμφωνία για το όνομα Republika Vardarska Makedonija, η οποία θα ίσχυε για τη διεθνή προσωπικότητα του γειτονικού κράτους, το οποίο επιπλέον δεν θα χρειαζόταν να αλλάξει το σύνταγμά του. Η συμφωνία επρόκειτο να εγκριθεί τον Σεπτέμβριο του 2010 στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας και τις εργασίες της 65ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, σε συνάντηση των κυρίων Παπανδρέου και Γκρούεφσκι στη Νέα Υόρκη. Αλλά τελικά… ο ηγέτης της γειτονικής χώρας δεν πήγε στη Νέα Υόρκη και το σχέδιο ναυάγησε!

Ήταν πραγματικά η ευκαιρία για την κυβέρνηση των Σκοπίων, τη στιγμή μάλιστα που επρόκειτο να συζητηθεί στην ΕΕ ο ορισμός ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για τη χώρα και ενόψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ τότε στη Λισαβόνα. Μια τέτοια συμφωνία θα της άνοιγε τις πόρτες στους ευρωατλαντικούς οργανισμούς, που όπως ισχυρίζεται είναι ο βασικός στόχος της και μέσα στους οποίους μειώνεται ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζει η ΠΓΔΜ, αυτός της διάλυσής της. Αμέσως μετά από αυτό το γεγονός, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο αρνήθηκε να συμπεριλάβει στην έκθεση προόδου για την ΠΓΔΜ την έκκληση του Νίκολα Γκρούεφσκι για ορισμό ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, και άλλη μια σύνοδος του ΝΑΤΟ πέρασε αναξιοποίητη για τα Σκόπια.

Ποιος λοιπόν αποφεύγει να διαπραγματευτεί και ποιος δεν έχει την πολιτική βούληση να επιλύσει το πρόβλημα; Αν λοιπόν κάποιος δεν επιθυμεί να διαπραγματευθεί σοβαρά, είναι η κυβέρνηση των Σκοπίων, η οποία, όπως είπε όχι η Αθήνα αλλά ο James Clapper, διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής της Γερουσίας για θέματα μυστικών υπηρεσιών, συνεχίζει να προωθεί προγράμματα που στοχεύουν στην ενθάρρυνση του σκοπιανού εθνικισμού (με την εμμονή στη «Μακεδονία»), η οποία δυσχεραίνει την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της χώρας.

Θα μπορούσε να γράψει κάποιος πολλά για τον εθνικισμό της κυβέρνησης Γκρούεφσκι, που δεν αφήνει περιθώρια για την εξεύρεση λύσης στη διαφορά της με τη χώρα μας και από τον οποίο ορισμένοι κερδοσκοπούν· όμως δεν χρειάζεται. Ο ίδιος ο άνθρωπος που προώθησε τον κ. Γκρούεφσκι στον πολιτικό στίβο τα είπε όλα με λίγες λέξεις τον περασμένο Νοέμβριο. Ο ηγέτης του πολιτικού σχηματισμού «Νέο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα» Τίτο Πετρόφσκι, μιλώντας στο τρίτο συνέδριο του κόμματος ζήτησε συγγνώμη από τους βουλευτές του Κοινοβουλίου για την υποστήριξή του το 2006 προς το πρόσωπο του Νίκολα Γκρούεφσκι και για το ότι τον έθεσε δίπλα του στην πολιτική σκηνή: «Αισθάνομαι την ανάγκη να αναλάβω την ευθύνη για την είσοδο του Γκρούεφσκι στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ούτε στον ύπνο μου δεν θα μπορούσα να δω τέτοιον εθνικισμό, εθνοκεντρισμό και αναγέννηση μιας ψευδούς μυθολογίας που αποτελούν την πλατφόρμα επάνω στην οποία έχει πατήσει. Έκανα μεγάλο λάθος και ζητώ συγγνώμη», είπε ο Πετρόφσκι.

Η απειλή διάλυσης της ΠΓΔΜ

Η κυβέρνηση Γκρούεφσκι ενεργεί σαν να μην αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γενικότερα στην περιοχή, αλλά και μέσα στην ίδια της τη χώρα όπου τα προβλήματα μεταξύ των Αλβανών, που αποτελούν το 30% του πληθυσμού, και των Σλαβομακεδόνων είναι συνεχή. Ενεργεί σαν να μην είχαν γίνει οι ένοπλες συγκρούσεις το 2001 μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας της ΠΓΔΜ και των τότε Αλβανών ανταρτών του UCK, οι οποίες είχαν διαρκέσει επτά περίπου μήνες και είχαν οδηγήσει την ΠΓΔΜ στα πρόθυρα της διάλυσης. Σαν να μη συμβαίνουν τακτικά σοβαρά επεισόδια μεταξύ Αλβανών και Σλαβομακεδόνων. Ενισχύει ακριβώς αυτό που κυρίως απειλεί την ύπαρξη της ΠΓΔΜ, τον εθνικισμό. Και μπορεί ο εθνικισμός της κυβέρνησης των Σκοπίων να στρέφεται κατά της Ελλάδας, η οποία περί άλλα τυρβάζη, αλλά πυροδοτεί και τον εθνικισμό των Αλβανών, που τα σχέδιά τους, δεν τα κρύβουν άλλωστε, για τη Μεγάλη Αλβανία οδηγούν στη διάλυση της ΠΓΔΜ, και το πιθανότερο, όπως πρόβλεψε το 1995 ο Χ. Κίσινγκερ, σε έναν βαλκανικό πόλεμο. Όλα αυτά δείχνουν να μην απασχολούν τον κ. Γκρούεφσκι και την κυβέρνησή του, παρά την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα του και τις προειδοποιήσεις απ’ όλες τις πλευρές.

Η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ βλέπει μεγάλες εθνικές και πολιτικές αναταράξεις στα Βαλκάνια. Ο διευθυντής της James Clapper στις δηλώσεις του ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής της Γερουσίας για θέματα μυστικών υπηρεσιών είπε ότι η κατάσταση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στα Σκόπια, λόγω των εθνοτικών διαιρέσεων που υπάρχουν στις χώρες αυτές, είναι ιδιαίτερα ασταθής. Και αφού αναφέρθηκε στις ευθύνες της κυβέρνησης των Σκοπίων για την εθνικιστική της πολιτική που δυσχεραίνει την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της χώρας, πρόσθεσε: «Έτσι παραμένει στάσιμη η πορεία των Σκοπίων για ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ λόγω της εμπλοκής της Ελλάδας, εξαιτίας της διαφοράς με το όνομα της χώρας, ενώ συγχρόνως οι διμερείς σχέσεις με τη Βουλγαρία είναι κακές και υπάρχει ο κίνδυνος οι εθνικές εντάσεις στο εσωτερικό να αυξηθούν».

Η υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας και νέα ύπατος εκπρόσωπος για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας στην ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι προειδοποίησε, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ότι εάν δεν επιλυθεί σύντομα η διαφωνία του ονόματος των Σκοπίων, που υπάρχει με την Ελλάδα, είναι πιθανή η διατάραξη της εσωτερικής κατάστασης στο νοτιοσλαβικό κράτος.

Μεταξύ αυτών οι οποίοι μέσα στην ίδια την ΠΓΔΜ μάταια προσπαθούν να μιλήσουν για τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα είναι και ο πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι, ο οποίος εκτιμά ότι την ευθύνη για την «απογοητευτική», όπως τη χαρακτηρίζει, εικόνα που παρουσιάσει η ενταξιακή πορεία της χώρας φέρει εξολοκλήρου ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι εξαιτίας της «αδιέξοδης πολιτικής του για τη δήθεν υπεράσπιση του ονόματος». Προέτρεψε τους πολιτικούς, κυρίως το κυβερνών VMRO-DPMNE, να απομακρυνθούν από την υποτιθέμενη υπεράσπιση του ονόματος της «Μακεδονίας» και εκτίμησε ότι «η τελευταία πρόταση του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς για ονομασία “Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας” συνιστά καλή βάση για επίλυση του προβλήματος».

Ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του σε βουλγάρικη εφημερίδα τον περασμένο Δεκέμβριο ότι «το κράτος των Σκοπίων σε 15 χρόνια θα γίνει αλβανικό κράτος και σε τουλάχιστον 7 με 8 χρόνια θα πλειοψηφούν οι μουσουλμάνοι στη χώρα… Αν αναλύσουμε την κατάσταση σήμερα, βλέπουμε ότι οι διαδικασίες δεν βαδίζουν προς το μέλλον. Η Βοσνία υπάρχει μόνο στα χαρτιά, δεν υπάρχει πραγματική λειτουργία κράτους. Το Κοσσυφοπέδιο εξακολουθεί να είναι διαιρεμένο και δημιουργούνται συνεχώς προβλήματα μεταξύ Αλβανών και Σέρβων», τόνιζε ο Γκεοργκιέφσκι στη βουλγάρικη Presse. «Το κράτος των Σκοπίων βρίσκεται σε μόνιμη αστάθεια και η επιβίωσή του εξαρτάται πλέον από την καλή θέληση των Αλβανών. Συνειδητοποίησα ότι η ιδέα που είχα παλαιότερα περί εθνικών κρατών δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ποτέ και δεν είμαι πλέον ένθερμος υποστηρικτής της», δήλωσε ο Γκεοργκιέφσκι. Τι τον έκανε να αλλάξει άποψη άραγε;

Ο Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι, που θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου κράτους των Σκοπίων, διατέλεσε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ το διάστημα 1998-2002 και ήταν ένας από τους ιδρυτές και επί σειρά ετών αρχηγός του κόμματος VMRO-DPMNE (του οποίου ηγείται σήμερα ο Νίκολα Γκρούεφσκι). Το 2004, μετά από έντονη αντιπαράθεση με τον Ν. Γκρούεφσκι, αποχώρησε από το κόμμα αυτό και ίδρυσε το VMRO-Λαϊκό Κόμμα, το οποίο σήμερα είναι εξωκοινοβουλευτικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που προειδοποιεί για τον κίνδυνο διάλυσης της ΠΓΔΜ.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε τι είχε δηλώσει όταν, ως πρωθυπουργός τότε της ΠΓΔΜ, υπόγραψε τη Συμφωνία της Οχρίδας με την οποία έληξε η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Αλβανών και στρατού: «Υποχρέωσή μας προς τη Διεθνή Κοινότητα είναι να φτιάξουμε τη χώρα μας στους επόμενους μήνες έτσι ώστε να ικανοποιεί τους Αλβανούς. Αυτή η “ατζέντα ειρήνης” ουσιαστικά συνιστά παράδοση της χώρας στο “πράσινο τραπέζι” και προβλέπει ότι μετά από μερικά χρόνια θα επαναληφθούν τα γεγονότα του 2001, με μεγαλύτερη σφοδρότητα».

Μετά τη Συμφωνία της Οχρίδας η ΠΓΔΜ είναι πληθυσμιακά χωρισμένη σε μια περιοχή που κατοικείται από αλβανόφωνους και συνορεύει με το Κοσσυφοπέδιο και σε μια περιοχή που κατοικείται από Σλαβομακεδόνες. Από τους τελευταίους, χιλιάδες έχουν ζητήσει και έχουν πάρει βουλγαρική υπηκοότητα, ενώ η Βουλγαρία έχει θέσει θέμα βουλγαρικής μειονότητας στην ΠΓΔΜ.

Επιπλέον, στα μέσα του περασμένου Αυγούστου, σε συνέντευξη Τύπου, η οργάνωση της Διασποράς των Αλβανών των Σκοπίων, αφού υποστήριξε ότι μέσα στα 13 χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας της Οχρίδας (για ίσα δικαιώματα όλων των εθνοτήτων στο νοτιοσλαβικό κράτος) έγιναν πολύ λίγα στον τομέα των δικαιωμάτων των Αλβανών, και δεν παρέλειψε να κάνει και μια προειδοποίηση, ότι «όπως έχει ειπωθεί, η ιστορία (της σύγκρουσης) μπορεί να επαναληφθεί και να θέσει σε κίνδυνο το μέλλον της χώρας και της περιοχής».

Έπειτα από όλα αυτά, εύλογα γεννιέται το ερώτημα: Τι ακριβώς επιδιώκει ο κ. Γκρούεφσκι και η κυβέρνησή του; Επίσης, τι επιδιώκει η αυτοαποκαλούμενη «διεθνής κοινότητα»; Ποιος αμφιβάλλει ότι αυτοί που υποχρέωσαν την κυβέρνηση των Σκοπίων να υπογράψει τη Συμφωνία της Οχρίδας δεν θα μπορούσαν τόσα χρόνια να την πείσουν να βρει μαζί με την Αθήνα λύση στο θέμα της ονομασίας και να ενταχθεί στους ευρωατλαντικούς οργανισμούς, αποτρέποντας όσους σκέπτονται τη διάλυση της;

Μεγάλη Αλβανία και Ισλαμιστές

Θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι: Αν η ίδια η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, είτε υποτασσόμενη σε επιθυμίες τρίτων είτε γιατί η ίδια το θέλει, οδηγεί συνειδητά τη χώρα της στη διάλυση, εμάς γιατί να μας ενδιαφέρει;

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση, πέρα από τους Αλβανούς των Σκοπίων και τους Σλαβομακεδόνες, θα εμπλακούν και οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου και, λιγότερο ή περισσότερο φανερά, η ίδια η Αλβανία, με τα σχέδιά της για τη Μεγάλη Αλβανία. Επίσης, σίγουρη θεωρείται η εμπλοκή της Βουλγαρίας, που διεκδικεί το υπόλοιπο κομμάτι της ΠΓΔΜ, αλλά και της Τουρκίας που επί χρόνια εργάστηκε για τη δημιουργία του μουσουλμανικού τόξου στα Βαλκάνια, η οποία παρουσιάζεται ως προστάτης των μουσουλμάνων στην περιοχή και ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Βουλγαρία και φυσικά στη Θράκη. Αναπόφευκτα, επομένως, σε αυτή την περιπέτεια θα συρθεί και η χώρα μας, μέρος της οποίας επίσης θέλουν να αποσπάσουν οι αλβανοί που επιδιώκουν την δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας . Επιπλέον, οι Αλβανοί των Σκοπίων, που είναι μουσουλμάνοι κατά κύριο λόγο, έχουν συμμάχους, όπως και ο UCK στο Κοσσυφοπέδιο, τους πλέον ακραίους ισλαμιστές οι οποίοι επιδιώκουν να εγκαταστήσουν βάσεις στα Βαλκάνια. Όπως και στην Ευρώπη έτσι και στα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία και την Αλβανία τα τζαμιά χρησιμοποιούνται για να στρατολογούνται μουσουλμάνοι που πηγαίνουν να πολεμήσουν στις γραμμές των ισλαμιστών της Συρίας ή του στρατού του Ισλαμικού Κράτους (ISIS), ενώ πυρήνες ισλαμιστών είναι εγκατεστημένοι στις βαλκανικές χώρες. Οι ειδήσεις που καθημερινά δημοσιεύονται για το θέμα είναι άκρως ανησυχητικές.

Η αλβανική εφημερίδα Σέκουλι, που επικαλείται τα σερβικά μέσα ενημέρωσης, αναφέρει απειλητική επιστολή που έλαβε η σερβική πρεσβεία στη Δαμασκό, σύμωνα με την οποία είκοσι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στα Βαλκάνια είναι πρόθυμοι να ενεργήσουν σχετικά με διαταγές της τρομοκρατικής οργάνωσης. Το δημοσίευμα αναφέρει ότι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τα μέλη του που βρίσκονται στη Σερβία, τη Βοσνία, το Μαυροβούνιο, την Αλβανία και το νοτιοσλαβικό κράτος των Σκοπίων.

Τα πρόσφατα γεγονότα στο νοτιοσλαβικό κράτος των Σκοπίων, με τις διαμαρτυρίες των Αλβανών ενάντια στην καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου σε έξι Αλβανούς για τη δολοφονία πέντε ατόμων σλαβικής καταγωγής πριν από δύο χρόνια, ξεκινούσαν συνήθως μετά την προσευχή σε κάποιο τζαμί. Εξαγριωμένοι από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου για τους ομοεθνείς τους, Αλβανοί έβγαιναν στους δρόμους και άρχιζαν να φωνάζουν συνθήματα «Αλλάχ Ακμπάρ» και «UCK», σπάζοντας και καίγοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Οι αναλυτές σημειώνουν, σύμφωνα με το βουλγαρικό Φόκους, ότι οι διαδηλώσεις δεν έγιναν από κόμματα ή συλλόγους, αλλά από φανατικούς ισλαμιστές Αλβανούς που κρατούσαν εκτός από σημαίες της Αλβανίας και σημαίες του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε».

Ο επικεφαλής της Ισλαμικής Θρησκευτικής Κοινότητας των Σκοπίων Σουλεϊμάν Ρετζέπι, όπως σημειώνει η σκοπιανή εφημερίδα Dnevnik, είπε ότι οι Αλβανοί αναχωρούν για το Ιράκ και τη Συρία για τζιχάντ, υποκινούμενοι από άλλους που έχουν υλικά συμφέροντα. Ο Ρετζέπι παραδέχθηκε ότι δύο τζαμιά στα Σκόπια δεν ελέγχονται πια από την Ισλαμική Θρησκευτική Κοινότητα, αλλά από τζιχαντιστές. Πρόκειται για τα τζαμιά Γιαγιαπάσινα και Τουτένσεζι. Η Ισλαμική Κοινότητα των Σκοπίων έχει ζητήσει από την κυβέρνηση να ασχοληθεί με το πρόβλημα αυτό, αλλά σύμφωνα με τον Ρετζέπι «δεν έχει κάνει τη δουλειά της».

Σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο Μελέτης του Ριζοσπαστισμού (ICSR) στο Λονδίνο, περίπου το 6% των ξένων μαχητών στο Ιράκ και στη Συρία προήλθε από τα δυτικά Βαλκάνια. «Μετά την επιστροφή των μισθοφόρων, θα δημιουργηθεί μια ομάδα ανθρώπων που ενδεχομένως θα αποτελέσουν πραγματική απειλή για ολόκληρη την περιοχή» προειδοποίει ο Σέρβος στρατιωτικός αναλυτής, Μπογιάν Ντιμιτρίγεβιτς.

Σε ιδιότυπο κέντρο αφίξεων και αναχωρήσεων φανατικών τζιχαντιστών από και προς τη Συρία τείνει να μετατραπεί η Ελλάδα. Οι Κήποι του Έβρου, η Ορεστιάδα και η Λέσβος αποτελούν πύλες εισόδου και εξόδου αραβικής καταγωγής υπηκόων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, Σύρων και Ιρακινών λαθρομεταναστών. Ο χάρτης που τύπωσε και μοίρασε στους «μαχητές» του το Ισλαμικό Κράτος κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο. Με μαύρο χρώμα αποτυπώνονται οι περιοχές που θεωρεί το ISIS ότι θα πρέπει να περιέχονται στην ίδρυση ενός μελλοντικού ισλαμικού χαλιφάτου και μεταξύ αυτών των περιοχών συμπεριλαμβάνονται τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος.

Οι ελληνικές αρχές έχουν στοιχεία ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άτομα αραβικής καταγωγής που ανήκουν σε ακραίους μουσουλμανικούς κύκλους και θεωρούνται ύποπτα για σχέση με τζιχαντιστές. Ο αριθμός των ατόμων αυτών κυμαίνεται μεταξύ 80 και 100, ενώ καθημερινά φτάνουν σήματα από ευρωπαϊκές χώρες για Σύριους και Ιρακινούς που ζουν στη χώρα μας και φέρεται να έχουν συγγενική ή φιλική σχέση με τζιχαντιστές που ζουν κυρίως σε Βρετανία και Γαλλία. Να σημειώσουμε ότι στις 19 Αυγούστου ο ανεξάρτητος βουλευτής Νικήτας Κακλαμάνης κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή σχετική με το θέμα των τζιχαντιστών που βρίσκονται στη χώρα, ζητώντας απαντήσεις από την κυβέρνηση για το τι προτίθεται να κάνει για το θέμα. Αφορμή για την ερώτηση του κ. Κακλαμάνη στάθηκε η ανάρτηση στο διαδίκτυο φωτογραφιών από τη Θήβα και την Αθήνα ατόμων με τη μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους.

Επίλογος

Με νωπή ακόμα τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με οργανωμένα αποσχιστικά κινήματα, με ισλαμιστικούς πυρήνες έτοιμους να δράσουν, τα Βαλκάνια είναι έτοιμα δυστυχώς, αν κάποιοι το θελήσουν, να εκραγούν. Σε μια τέτοια περίπτωση το κράτος της ΠΓΔΜ μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη ενός νέου βαλκανικού πολέμου. Η κατάσταση είναι σίγουρα δύσκολη και σύνθετη, χρειάζεται προσεκτικούς χειρισμούς από την ελληνική κυβέρνηση και υπεύθυνη στάση από όλα τα πολιτικά κόμματα. Στη χώρα μας, δυστυχώς, ελάχιστα μιλάμε για την εξωτερική πολιτική, και όταν αυτό γίνεται τα κόμματα επιδίδονται σε μικροπολιτική εσωτερικής κατανάλωσης.

Άννα Μπαλλή

HELLENIC NEXUS τεύχος 89, Οκτώβριος 2014

Πηγή :