Aπό τον Pitsiriko
Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η εκτίμηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, πως ο πατέρας που κατηγορείται για την δολοφονία της κόρης του θα είναι σύντομα νεκρός είτε από αυτοκτονία, είτε από το χέρι κάποιου συγκρατούμενού του.
Ο Γιάννης Πανούσης είπε πως υπάρχει ένας «κώδικας τιμής» μέσα στις φυλακές΄-για τους δράστες δολοφονίας ή βιασμών παιδιών- αλλά αυτός ο «κώδικας τιμής» υπάρχει και έξω από τις φυλακές.
Αν κάποιος αμφιβάλλει για αυτό, δεν έχει παρά να σκεφτεί τι θα πάθει ένας δράστης τέτοιας δολοφονίας, αν δεν μπει στη φυλακή και αφεθεί ελεύθερος στην κοινωνία.
Ο κ. Πανούσης -ο οποίος είναι εγκληματολόγος- είπε πως η πράξη του κατηγορούμενου πατέρα είναι ακραία και μη ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά εγώ -που δεν είμαι εγκληματολόγος- λέω πως κι αυτή είναι μια ανθρώπινη συμπεριφορά.
Αν κάποιος θεωρεί μη ανθρώπινη συμπεριφορά το να δολοφονεί ένας πατέρας το παιδί του, μάλλον δεν θα θεωρεί ανθρώπινη συμπεριφορά και τα κρεματόρια, όπου οι Ναζί -που ήταν πολλοί και όχι ένας- έκαιγαν ανθρώπους, ή και τα τόσα φρικιαστικά εγκλήματα που γίνονται καθημερινά, από τους εκάστοτε ισχυρούς, στο όνομα της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.
 
Όμως, αυτά τα εγκλήματα σε βάρος ανθρώπων έγιναν -και γίνονται- από ανθρώπους. Και πολλά περνούν εντελώς απαρατήρητα, χωρίς να νιώσει κάποιος την ανάγκη να τα καταδικάσει ή να εξοργίζεται από αυτά, ενώ συχνά-πυκνά επιδοκιμάζονται από τους ανθρώπους.
Όλες οι συμπεριφορές των ανθρώπων είναι ανθρώπινες αλλά οι άνθρωποι τρομάζουμε από την κτηνάρα που κρύβουμε μέσα μας. Όσα κάνουν οι άνθρωποι, ανθρώπινα είναι.
Ένα αποτρόπαιο έγκλημα -όπως αυτό για το οποίο κατηγορείται ο πατέρας της άτυχης μικρής- σοκάρει και τρομάζει τους ανθρώπους γιατί σκέφτονται πως θα μπορούσαν να το έχουν διαπράξει αυτοί.
Το γεγονός πως δεν το έχουν διαπράξει οι ίδιοι τους κάνει ακόμα πιο αυστηρούς με τον δράστη, και ζητούν την εξόντωσή του, εκτοξεύοντας κατάρες.
Ουσιαστικά, αυτό που τρομάζει τους ανθρώπους είναι η πιθανότητα να διαπράξουν και οι ίδιοι έγκλημα.
Δηλαδή, τρομάζουν με τον εαυτό τους. Ξέρουν πως, αν φύγουν οι αναστολές και οι συνέπειες των πράξεών σου, μπορείς να δολοφονήσεις και τον πληθυσμό μιας ολόκληρης χώρας.
Από την άλλη, σκέφτονται πως, αφού δεν διέπραξαν οι ίδιοι ακόμα ένα αποτρόπαιο έγκλημα, είναι καλύτεροι άνθρωποι από αυτόν που το διέπραξε -μια στυγερή δολοφονία μας κάνει όλους «αθώους», ακόμα κι αν είμαστε τα μεγαλύτερα καθάρματα-, οπότε πολλοί νιώθουν την ανάγκη να απαιτούν τον θάνατό του δράστη, ξεχνώντας πως αποζητούν αυτό για το οποίο τον κατηγορούν: την δολοφονία ενός ανθρώπου.
Ο κρατούμενος που θα δολοφονήσει τον κατηγορούμενο για παιδοκτονία πατέρα στη φυλακή θα αισθανθεί αθώος για την δολοφονία που μπορεί να έχει διαπράξει ο ίδιος, αφού αυτός δεν σκότωσε το δικό του παιδί αλλά κάποιον άλλον, ο οποίος ήταν παιδί άλλων.
Οπότε, δεν πρόκειται περί «κώδικα τιμής» αλλά για κανιβαλισμό.
Σε κάθε περίπτωση και με κάθε τρόπο, αποδεικνύεται διαρκώς πως ο άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη πληγή του πλανήτη, και η μόνη λύση, για να σωθεί και να γίνει όμορφος αυτός ο κόσμος, είναι να εκλείψουν εντελώς οι άνθρωποι.
Αλλά αυτό ούτε που μας περνάει από το μυαλό.
(Γελάω πάρα πολύ με τις υστερίες στα social media, όταν προκύπτει κάποιο θέμα από το αστυνομικό δελτίο. Τη μια είναι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, την άλλη η μικρή Μαρία, την άλλη ο κατηγορούμενος παιδοκτόνος κλπ. Γράφονται απίστευτα πράγματα. Φυσικά, όλα ξεχνιούνται με το επόμενο θέμα. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι πως οι άνδρες είναι πιο υστερικοί από τις γυναίκες. Και παίρνουν πολύ στα σοβαρά αυτά που γράφουν σε μια οθόνη, ενώ κωλοβαράνε όλη μέρα επειδή είναι αργόσχολοι και άφιλοι. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που γράφουν πεντακόσια tweet την ημέρα αλλά κατηγορούν τον Γιάνη Βαρουφάκη πως δεν δουλεύει επειδή γράφει τρία tweet την εβδομάδα. Κι αυτό, ανθρώπινη συμπεριφορά είναι.)