Την επομένη μέρα ανάδειξης του Ακκιντζί,
ξεκίνησε μια ευφορία στις ελεύθερες περιοχές που μόνο ζημιά συνεχίζει να
προκαλεί. Πρωτεργάτες διάφορα αριστεροδέξια εξαπτέρυγα του προεδρικού
που επιστράτευσαν πρωινές, βραδινές, μέχρι και απογευματινές ψυχαγωγικές
εκπομπές. Και το χορό έσυραν πρώτα στελέχη από το ΔΗΣΥΑΚΕΛ, γνωστοί
λιγούρηδες του Ερντογάν.
Του Κώστα Μαυρίδη*
Στην ΕΕ και αλλού, διάφοροι πρόθυμα "αξιοποίησαν"
την ευκαιρία με το εξής λογικό σκεπτικό: "Αφού έχετε τώρα ένα τόσο
διαλλακτικό ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, όπως η Κυπριακή Κυβέρνηση και η
ηγεσία ας εκδηλώνει, μένει να καταλήξετε σε λύση εάν επιδειχθεί ανάλογη
διαλλακτικότητα από τους Ελληνοκύπριους." Αυτή είναι η κατάσταση τώρα.
Όποιος το αρνείται ψεύδεται. Απαλλάσσονται όσοι επιλέγουν την άγνοια
στον μικρόκοσμο της Κύπρου.
Οι διαφορετικές θέσεις για το Κυπριακό είναι
θεμιτές. Ωστόσο, όσοι επιδιώκουμε αποδεκτή και υποφερτή λύση, είδαμε
στον Ακκιντζί μια ευκαιρία. Ο Ακκιντζί δεν είναι Έρογλου. Αλλά, πιθανό
σενάριο είναι να ευθυγραμμιστεί με τις προσταγές της Τουρκίας. Είτε το
ομολογήσει όπως ο Ταλάτ, είτε φανεί πονηρός στο τέλος, εμφανίζοντας τις
προσταγές της Τουρκίας ως «δίκαιες προσδοκίες των Τουρκοκυπρίων για να
βρεθεί λύση», η δική μας πλευρά είτε θα αποδεκτεί την αλά Τούρκα λύση,
είτε θα βρεθεί στον τοίχο ως αδιάλλακτη με αναπόφευκτη «τιμωρία» μας την
αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Πόσο πιθανό είναι ο Ν. Αναστασιάδης να
απορρίψει τις απαιτήσεις του Ερντογάν και να καταγγείλει τον Ακκιντζί
στο τέλος, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης να εκμηδενιστεί ως
πολιτικός στα μάτια της κοινής γνώμης και να μας μείνει η αναβάθμιση του
ψευδοκράτους; Ο καθένας μπορεί να κρίνει…
Για την ελληνοκυπριακή ηγεσία, η μοναδική ορθή
επιλογή ήταν εξαρχής να κρατήσει μια νηφάλια θετική στάση,
δακτυλοδείχοντας όμως τον Ερντογάν και την Τουρκία ως τον καταχτητή,
καταπατητή και κοινό εχθρό όλων των Κυπρίων. Αυτό πιέζει την άλλη πλευρά
να συμβιβαστεί και ταυτοχρόνως, διασφαλίζει ότι δεν θα είμαστε ο
μεγάλος χαμένος στο σενάριο που ο Ακκιντζί υποκύψει στην Τουρκία. Το
Προεδρικό και διάφοροι αριστεροδεξιοί επιμένουν να φουσκώνουν το καλό
κλίμα (!) χωρίς να τεκμηριώνουν τη λογική της χαρούμενης πολιτικής τους.
Αφενός η ενδυνάμωση της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει εγκαταλειφθεί αλλά
δεν ομολογείται και αφετέρου, η οργή ξεχείλισε όταν στις ελεύθερες
περιοχές επικράτησε μια συντονισμένη πολιτική με απώτερο στόχο να δεχτεί
η κοινή γνώμη την όποια λύση-διάλυση, δηλαδή «λύση και ό,τι να 'ναι».
Στα πιο πάνω προστέθηκε τελευταίως η πολιτική της
βουβαμάρας. Με δεδομένο ότι το ευρωπαϊκό παράθυρο της Τουρκίας έκλεισε
για πολλά χρόνια, ο Ερντογάν επιδιώκει να αποκτήσει νόμιμο ρυθμιστικό
ρόλο στην ροή της ενέργειας από την Αν. Μεσόγειο. Το ξεκαθάρισε δημόσια
ότι μόνο «λύση» που θα του το διασφαλίζει (δηλαδή λύση αλά Τούρκα με
εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας) μπορεί να προκύψει. Μια Κυπριακή
Κυβέρνηση θα άρπαζε τέτοιες χρυσές ευκαιρίες για να αναδείξει τα
νεοσουλτανικά σχέδια του Ερντογάν και να συμμαχήσει με τους Τ/κ και τον
διαλλακτικό Ακκιντζί. Αντί τούτου, απαντά με… βουβαμάρα, που αποκαλύπτει
ξανά όσα δεν ομολογεί δημόσια. Οι πράξεις φανερώνουν ότι σκοπός είναι
να φτάσουμε εκεί που το κόστος διαφυγής να είναι η αναβάθμιση της
οντότητας στα κατεχόμενα, ώστε η όποια λύση-διάλυση να φαντάζει μοναδική
επιλογή υπό τις περιστάσεις. Σε σημείο που η όποια λύση-διάλυση θα
είναι το αναπόδραστο.
Από την πολιτική της ευφορίας περάσαμε στην
πολιτική της βουβαμάρας. Μόνο όποιος έχει προαποφασίσει να δεχτεί ό,τι
θα ζητήσει η Τουρκία, συμπεριφέρεται έτσι αφού γνωρίζουμε ότι ΜΟΝΟ ο
Ερντογάν αποφασίζει για την ουσία του κυπριακού (κατοχικά στρατεύματα,
έποικοι, εγγυήσεις και άλλα). Στο ερώτημα γιατί δόθηκε εκ των προτέρων
τόση πίστη στις δυνατότητες του Ακκιντζί, γιατί αυτή η χαρούμενη
πολιτική, γιατί αυτή η βουβαμάρα απέναντι στον Ερντογάν, τώρα ξέρουμε.
Όπως ξέρει κάθε αναγνώστης του κειμένου. Πρόκειται για συνταγή
καταστροφής και η ανοχή είναι συνενοχή.
* Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) - costas.mavrides@europarl.europa.euΠηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου