Αν Ψάχνετε Τα Μαύρα Κλειδιά, Τα Πήραν Μαζί Τους Οι Μαύροι Άγγελοι

Ανταπόκριση από την πρώτη μέρα του επετειακού Rockwave 2015 με Black Keys και Black Angels από τον Γιώργο Βουδικλάρη. Συν πολλές, πολλές φωτογραφίες της Αθηνάς Παπαγιάννη

Οι επέτειοι υπενθυμίζουν σε κάποιους από μας πως έχουμε αρχίσει και μεγαλώνουμε: δεν γίνεται, ακούγοντας τη φράση «20 χρόνια Rockwave» να μη σκεφτώ πως ήμουν εκεί και στο πρώτο, και στο δεύτερο, και σε πολλά-πολλά από τα επόμενα, καθώς και πόσων ετών ήμουν τότε…  Όχι, δεν τα έχω παρακολουθήσει και τα είκοσι, o προσανατολισμός μερικών από αυτά προς το «σίγουρο» εμπορικά κοινό της heavy metal, ενός είδους  που προσωπικά δεν με αφορά, αλλά και η απουσία μου σε άλλα φεστιβάλ στο εξωτερικό, με απέτρεψαν από το να παραστώ σε κάποια. Πάντως, όπως όλοι οι συνομήλικοι μου εραστές της ροκ, έχω πάμπολλες αναμνήσεις από παλαιότερες διοργανώσεις, κάποιες από αυτές ανεπανάληπτες, και σοκάρομαι όταν συνειδητοποιώ πόσα σβηστά κεράκια έχω αφήσει πίσω μου από τότε. Ευτυχώς, το νεαρό της ηλικίας της Popaganda μας οδηγεί κι εμάς να βλέπουμε κάποια πράγματα σαν να μην τα  έχουμε ξαναδεί, και να γράφουμε γι αυτά σαν να μην έχουμε ξαναγράψει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

(Παραδόξως) οι Puta Volcano κατέληξαν με την πρώτη στο όνομα της μπάντας τους.

GO

All-day review σημαίνει πως πηγαίνει κανείς στο χώρο από νωρίς, για να προλάβει να δει όλους τους καλλιτέχνες – κι άρα, για να μνημονεύσω και τον Κηλαηδόνη, και να παρκάρει νωρίς, γλιτώνοντας μια ουδόλως ευκαταφρόνητη ταλαιπωρία. Όταν, λοιπόν, πέρασα την πύλη του Terra Vibe, είχαν μόλις ανέβει στη σκηνή οι Puta Volcano, αυτοί που είχαν χρεωθεί να υποστούν τη βάσανο του να παίξουν πρώτοι-πρώτοι, με τον απογευματινό ήλιο καντήλι, και την προσέλευση, αλλά και την προσοχή, του κοινού, αναπόφευκτα μικρότερες. Παρόλα αυτά, ανταπεξήλθαν παλικαρίσια στη δοκιμασία, κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα των early birds με τον καθαρό τους ήχο και το μεγάλο τους προσόν: τη γεμάτη, βαθιά, συναρπαστική φωνή της Luna. Ένα πραγματικά υποσχόμενο γκρουπ, του οποίου την εξέλιξη αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.

6PHOTOS

Αν Ψάχνετε Τα Μαύρα Κλειδιά, Τα Πήραν Μαζί Τους Οι Μαύροι Άγγελοι

Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη

Puta Volcano

Πολύχρωμο όπως πάντα το κοινό του Rockwave, νεανικότερο από αυτό που θυμόμουν από άλλες χρονιές: πρώτη φορά ένιωσα πως η παρουσία μου ανεβάζει αισθητά το μέσο όρο ηλικίας! Ίσως είχε να κάνει με τα γκρουπ που έπαιζαν. Ίσως απλώς οι συνομήλικοί μου να «βαραίνουν» σιγά σιγά, κι η ολοήμερη παραμονή σε ένα φεστιβάλ να τους φαίνεται βουνό. Πάντως υπήρχαν και οικογένειες με παιδιά. Ας το χαρούν όσο θα κρατήσει, σκέφτηκα, συνήθως τα παιδιά από κάποια ηλικία και μετά απορρίπτουν τη μουσική που ακούν οι γονείς τους. Ή μήπως κι αυτή η ροκ παράδοση άρχισε να σπάει; Μήπως το “If it’s too loud, then you’re too old” θα περάσει κι αυτό στο χρονοντούλαπο της ροκ ιστορίας;
Tους Big Nose Attack ήταν η τρίτη φορά που τους είδα να παίζουν ζωντανά, κι η δεύτερη που εξεπλάγην ευχάριστα. Κάθε φορά έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά, ακούγονται πιο δεμένοι και ουσιαστικοί. Σίγουρα οι πολλές τους εμφανίσεις τόσο εδώ, όσο και στο εξωτερικό, καθώς και το παρελθόν τους στους Down & Out, έχουν παίξει ρόλο στην ωριμότητα που επιδεικνύουν σήμερα. Παρόλη την ομοιότητά τους ως σχήμα με τους headliners (ακόμα ένα ντούο κιθάρα-φωνή/ντραμς), κέρδισαν εντυπώσεις και χειροκροτήματα κι έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς από την αποψινή τους παρουσία στη σκηνή του Rockwave.

4PHOTOS

Αν Ψάχνετε Τα Μαύρα Κλειδιά, Τα Πήραν Μαζί Τους Οι Μαύροι Άγγελοι

Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη

The Big Nose Attack

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το αθηναϊκό underground μεγαλουργεί στον έκτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Στον Πειραιά.

GO

Οι 1000Mods («Το Χιλιομόδι», όπως τους προσφώνησε ο Boogieman των Big Nose Attack), είναι συγκρότημα σχεδόν δεκαετίας (δημιουργήθηκαν το 2006), και ήταν το τελευταίο ελληνικό σχήμα που εμφανίστηκε, αμέσως πριν τους Black Angels. Παρόλο που προσπάθησα φιλότιμα, με την επιμονή δασκάλου που αναζητά διακριτικά γνωρίσματα στα όμοια πεντάδυμα που έχουν βρεθεί στην τάξη που διδάσκει, δεν κατάφερα να βρω κάτι που να τους κάνει να ξεχωρίζουν από τα άλλα γκρουπ  του είδους τους (stoner).  Κάθε κομμάτι, κάθε ριφ, κάθε σόλο, μου φάνηκε ξανακουσμένο. Το κοινό τους άκουσε με προσοχή. Προσωπικώς έπληξα αφόρητα.

5PHOTOS

Αν Ψάχνετε Τα Μαύρα Κλειδιά, Τα Πήραν Μαζί Τους Οι Μαύροι Άγγελοι

Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη

1000 Mods

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Black Angels: R U Ready To Psych?

GO

Οι Black Angels ανέβηκαν στη σκηνή καθώς ο ήλιος έπεφτε, και παρέσυραν τους πάντες στο ψυχεδελικό τους όνειρο – ή μήπως εφιάλτη; Ωριμότεροι από την πρώτη τους επίσκεψη στη χώρα μας, με ήχο μεστό και συμπαγή, οι κληρονόμοι της ψυχεδελικής παράδοσης του Όστιν του Τέξας μοιάζουν να έχουν αφομοιώσει το ιδίωμα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούν να το αποδώσουν με προσωπικό ύφος, κι όχι απλώς ως αναβιωτές ή feelgood σχήμα που αναπαράγει τον ήχο του Τότε (όπως π.χ. οι Allalh-Las). Οι Black Angels παίζουν ψυχεδέλεια σαν να πρόκειται για μουσικό είδος του σήμερα, όπως θα έπαιζαν οι μεγάλοι του είδους αν δεν είχαν ξεκινήσει το 1966, αλλά το 2010. Κι αυτό νομίζω πως είναι ένα πραγματικό επίτευγμα.

8PHOTOS

Αν Ψάχνετε Τα Μαύρα Κλειδιά, Τα Πήραν Μαζί Τους Οι Μαύροι Άγγελοι

Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη

The Black Angels

…Και φτάνουμε στο κυρίως πιάτο της βραδιάς, αυτό που όλοι περίμεναν. The Black Keys. Κι εδώ ήταν αυτό που λέει ο λαός: «Πρώτη μπουκιά και κόκκαλο», ο ήχος. Από την πρώτη νότα του πρώτου κομματιού ήταν ξεκάθαρο πως ήταν κάκιστος.  Χαμηλότερος από αυτό που απαιτούσε ο χώρος και το πλήθος, αλλά και εντελώς …άδειος. Σε βαθμό που να σε κάνει να αναρωτιέσαι – ρητορικά βεβαίως – αν προηγήθηκε soundcheck. Κι αν η ένταση βελτιώθηκε κάπως με την εξέλιξη της συναυλίας, το άλλο κακό δεν διορθώθηκε. Αλίμονο, προστέθηκαν κι άλλα. Και το πλέον αθεράπευτο ήταν το πώς έπαιζε το ίδιο το συγκρότημα. Χωρίς νεύρο. Χωρίς ρυθμό. Χωρίς ενέργεια. Με τεράστια, αμήχανα κενά μεταξύ των κομματιών, σαν να μην είχαν συνεννοηθεί τι θα παίξουν μετά (όχι και πολύ πιθανό αφού σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων τους είδανδύο μέρες πριν στο Primavera, αλλά και αλλού, μάλλον παίζουν λίγο-πολύ το ίδιο σετ σε όλη την περιοδεία) και με εκτελέσεις που σε έκαναν να νιώθεις πως ακούς δίσκο που χάνει στροφές. Κι εδώ αρχίζει να αποκαλύπτεται το πρόβλημα: στα άλμπουμ, η εξαιρετική παραγωγή (συχνότατα δική τους ή του Danger Mouse), αλλά και η ακρίβεια των εκτελέσεων – μην ξεχνάτε, οι δυνατότητες διορθώσεων είναι πλέον απεριόριστες -  οδηγούν  πραγματικά τα κομμάτια των Black Keys στο μέγιστο σημείο όπου αυτά μπορούν να φτάσουν, αυτό που όλοι ακούμε και θαυμάζουμε. Όμως το Σαββατόβραδο, στην σκηνή του Terra Vibe, o Dan Auerbach κι ο Patrick Carney φάνηκαν μετριότατοι κι άψυχοι εκτελεστές των κομματιών τους. Το μόνο που απέμενε πάνω στην εξέδρα ήταν η ΠΟΖΑ. Δεν μπορώ να ξέρω αν τους πέτυχα στην χειρότερή τους βραδιά. Δεν μπορώ να ξέρω αν εκείνοι πέτυχαν εμένα στην κυνικότερη δική μου βραδιά. Ούτε κι αν σε ένα μικρότερο, κλειστό χώρο η μουσική τους θα λειτουργούσε καλύτερα μπορώ να γνωρίζω – άλλωστε η δημοφιλία τους μάλλον προς τις αρένες τους έχει εξωθήσει. Ως γνωστόν, με υποθέσεις κι άλλες αέριες βαφές τα αυγά δεν βάφονται. Η πραγματικότητα είναι πως στη Μαλακάσα οι Black Keys υπήρξαν ένα κακό live act, ανάξιο του ονόματος που φέρουν. Ανάξιο του εισιτηρίου, της παροιμιώδους ταλαιπωρίας της επιστροφής από τη Μαλακάσα που όλοι οι βετεράνοι του Rockwave γνωρίζουμε, ακόμα και των φουσκωμένων διοδίων για να φτάσει κανείς ως εκεί.  Κρίμα! Πάμε γι άλλα…

13PHOTOS

Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη

 The Black Keys

Πηγή : http://popaganda.gr/