Την Τρίτη 4 Απριλίου στις 21:15 στο Αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Αιγαίου θα προβληθεί η ταινία της Angélique Kourounis «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση»
Το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της ελληνογαλίδας δημοσιογράφου Angélique Kourounis ερευνά την οργάνωση του νεοναζιστικού κόμματος, μέσα από συνεντεύξεις με οπαδούς αλλά και με στελέχη του, παρουσιάζοντας το τέρας του φασισμού που γιγαντώνεται καθημερινά δίπλα μας.
Την προβολή της ταινίας, που διοργανώνουν η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου «ΛΑΘΡΑ;» και η νεοσυσταθείσα Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Αιγαίου «Cine Aegean», θα ακολουθήσει συζήτηση.Η Ελληνογαλλίδα δημιουργός Ανζελίκ Κουρούνη, μας απαντάει καταφατικά, αποκαλύπτοντας μέσα από το συγκλονιστικό της ντοκιμαντέρ τον φασισμό της διπλανής πόρτας αλλά και τον φασισμό που κρύβουμε μέσα μας.
Ως ανταποκρίτρια γαλλόφωνου Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με την νεοναζιστική οργάνωση όταν είχε ακόμη χαμηλά ποσοστά. Με έξυπνο τρόπο κέρδισε την εμπιστοσύνη των μελών της Χρυσής Αυγής, κάτι που την βοήθησε να εισχωρήσει στα ενδότερα της οργάνωσης. Με μία κάμερα στο χέρι κατέγραψε όλες τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, τόσο τις δημόσιες (όπως για παράδειγμα εκδηλώσεις, ομιλίες κ.α.) όσο και τις παρασκηνιακές. Το εκτενές υλικό που συγκέντρωσε για να γυρίσει το ντοκιμαντέρ, προέρχεται από μία πενταετή έρευνα.
Ωστόσο η δημιουργός δεν επικεντρώθηκε στον φανερό φασισμό (τραμπουκισμοί, ξυρισμένα κεφάλια, μαύρες μπλούζες, άρβυλα κι όπλα) αλλά στον αφανή φασισμός, ο οποίος είναι πιο ύπουλος κι επικίνδυνος. Εστιάζει κυρίως στις συντηρητικές (κι ενίοτε φασίζουσες) αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας αλλά και στη ρατσιστική ιδεολογία την οποία διατηρούμε εδώ και δεκαετίες.
Επίσης η ταινία ξεσκεπάζει τις σχέσεις «συγκοινωνούντων δοχείων» της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία, την εκκλησία αλλά και την κυβέρνηση της περιόδου 2012-15. Παράλληλα όμως παρουσιάζει και την αντίπερα όχθη της εκκλησίας, η οποία καταδικάζει τις ρητορικές μίσους και τις επιθέσεις κατά των μειονοτήτων.
Η οικονομική κρίση στάθηκε η αφορμή να ξεπεταχτεί ο φασισμός από την ελληνική κοινωνία, ο οποίος βρήκε πρόσφορο έδαφος μέσω του πολιτικού συστήματος, των εγχώριων Μ.Μ.Ε. κι ενός μέρος της εκκλησίας.
Το κατηγορώ όμως της δημιουργού δεν απευθύνεται μόνο στους νεοναζί και στους υποστηρικτές τους (κανάλια, κόμματα κτλ) αλλά και στην ελληνική κοινωνία, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει αντιδράσει στην εδραίωση του φασισμού.
Η ταινία λειτουργεί ως ένα κάτοπτρο με το οποίο κάνει τον κάθε θεατή να ‘ρθει αντιμέτωπος με τον φασισμό που κρύβει μέσα του αλλά και με την ευθυνόφοβη στάση του απέναντι στην επικίνδυνη επέλαση ενός σκοταδιστικού κινήματος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου