ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΕΡΙΦΟ

Έπειτα από ενάμισι μήνα απραξίας από το ψάρεμα, αποφασίσαμε από κοινού να επισκεφθούμε ένα από τα νησιά των Κυκλάδων πού απλόχερα μας προσφέρει η Ελλάδα μας. Τα νησιά τέθηκαν επί τάπητος που μεταξύ άλλων ήταν η άγονη και βραχώδεις Σικινος ,η όμορφη Ίος αλλά και η Σέριφος. Από κοινού αποφασίσαμε να πάμε στην Σικινο αλλά λόγο ορισμένων αντιξοοτήτων που εμφανίστηκαν όπως το πρόβλημα της στέγασης και του φαγητού, ορίσαμε και επίσημα την Σέριφο ως τον επόμενο ψαρευτικό προορισμό.

 Οι πληροφορίες που συλλέξαμε από φίλους ψαράδες για την Σέριφο ήταν καλές, ενώ κάτι μου έλεγε ότι πρόκειται για ένα νησί το οποίο δεν θα μας άφηνε απογοητευμένους. Πως και να μην είναι άλλωστε αφού πρόκειται για ένα νησί που αποτελείτε από πάμπολλες απάνεμες παραλίες στην αγκαλιά απόκρημνων βράχων με κρυστάλλινα καταγάλανα νερά και χρυσές αμμουδιές. Η επιλογή των δολωμάτων έγινε με βάση την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει από τα ψαρέματα μας στα νησιά του Αιγαίου. 

Αυτά ήταν: Τέσσερα κουτιά ακροβάτη, 35 μονοδόλια, 2 κουτιά αμερικάνο jumbo και 2 Φαραώ. Καθώς ήμασταν καθ οδόν προς το νησί της Σερίφου κάναμε ένα πλάνο για τα μέρη τα οποία θα επισκεπτόμασταν άμεσα για το ψάρεμα μας. Καθώς θα ήταν η πρώτη φορά που θα ψαρεύαμε στο νησί αυτό, από κοινού αποφασίσαμε να ψαρέψουμε στο λιμάνι αφού οι πληροφορίες που είχαμε έλεγαν ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό ψαρότοπο. Μετά από ένα ωραιότατο γεύμα και γεμάτοι όρεξη για ψάρεμα το καράβι έφτασε στο λιμάνι της Σερίφου.

 Την πρώτη νύχτα στο λιμάνι

 Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οι βάσεις των καλαμιών κοιτούσαν το απέραντο γαλάζιο του ανατολικού Αιγαίου. Οι πρώτες αρματωσιές πέσανε στο νερό με πλούσιες δολωσιές για να προσελκύσουμε τους μεγάλους σαργούς. Οι αρματωσιές μας αποτελούνταν από απλά συρόμενα μονάγκιστρα ή σταθερά με την αναγκαία τοποθέτηση των float, λόγου του άγριου βυθού που είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Η ώρα περνούσε και τα καλάμια μας για κακή μας τύχη έμεναν ακούνητα. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις 12 το βράδυ, ενώ καθώς τα ψάρια ήταν άφαντα ήρθε να προστεθεί και η υγρασία,ακόμη και αν ήμασταν προετοιμασμένοι να την αντιμετωπίσουμε με τον κατάλληλο ρουχισμό, την νιώθαμε στο σώμα μας.

 Κατά της μία το βράδυ και έπειτα από αρκετή ώρα απραξίας, είδαμε σε ένα από τα καλάμια μας να καρφώνετε ο οπτικός ειδοποιητής στο πρώτο δαχτυλίδι του καλαμιού. Η αδρεναλίνη μας ανέβηκα στα ύψη όπως και πιστεύω να γίνεται στον κάθε παράκτιο ψαρά έπειτα από μια τέτοια τσιμπιά. Πήρα το καλάμι μου στα χέρια μάζεψα τα μπόσικα που είχαν δημιουργηθεί μετά από μια τέτοια τσιμπιά και κάρφωσα.

 Έπειτα από λίγα λεπτά αναμονής εμφανιζόταν σιγά σιγά μια ασημένια σιλουέτα όπου μας γέμιζε όλο και περισσότερη αγονία για να δούμε τη είδους ψάρι είναι. Ο Σπύρος έφερε την απόχη και ένας ωραίος σαργός ήταν πλέον γεγονός που πόζαρε στον φακό της φωτογραφικής μηχανής. Η συνέχεια ήταν εξίσου καλή με αρκετούς σαργούς να αρπάζουν τις πλούσιες δολωσιές μας χωρίς κανέναν δισταγμό. Βέβαια το μέγεθος των σαργών δεν ήταν το ζητούμενο, παρόλα αυτά ήταν ικανοποιητικό για να δώσει χρώμα στην εξόρμηση μας. Η παύση των ψαριών ήταν αναμενόμενη και η ανανέωση των δολωμάτων ήταν αναγκαία για καλύτερα αποτελέσματα.

 Κατά της 4.30 πλέον και λόγο τις καταπόνησης που είχαμε υποστεί από το χθεσινό ταξίδι, με αργούς ρυθμούς, ξεκινήσαμε να μαζέψουμε τον εξοπλισμό μας. Καθώς μαζεύαμε ακούσαμε τον ήχο του κουδουνιού που είχαμε ενσωματώσει στους οπτικούς μας ειδοποιείτες. Πράγματι σε ένα από τα καλάμια μου για μια ακόμη φορά ο οπτικός ήταν καρφωμένος στο πρώτο δαχτυλίδι, ενώ το ψάρι έπαιρνε φρένα. Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο καρφώνω.

 ‘Όπως φαινόταν από τα κεφάλια που πραγματοποιούσε το ψάρι πίστευα ότι είχα έρθει αντιμέτωπος με ένα αξιόλογο θήραμα. Σε λίγα λεπτά οι ισχυρισμοί μου ήταν αληθής, καθότι ένας καλός σαργός παραπάνω από μισό κιλό έκανε παρέα στην υπόλοιπη ψαριά μας. Έτσι με το κερασάκι στην τούρτα να έχει έρθει εγώ και ο Σπύρος πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

 Την επόμενη ημέρα στα Λιβαδάκια

 Την επόμενη ημέρα κάναμε μερικές βόλτες στα πανέμορφα σοκάκια της χώρας αλλά και στο λιμάνι της Σερίφου όπου και φάγαμε. Προγραμματίσαμε να κάνουμε ένα απογευματινό στην παραλία που βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι τα λιβαδάκια. Πληροφορίες λέγαν για έναν εξαιρετικό μουρμουρότοπο και λαβρακότοπο και έτσι φαινόταν από εξωτερικής απόψεως.

 Ένα ακόμη στοιχείο που μας ενθουσίασε ακόμη παραπάνω, ήταν τα ρυάκια με γλυκό νερό που κατέληγαν στην θάλασσα. Λίγο αργότερα καταλήξαμε εκεί και μέσα σε λίγα λεπτά, οι αρματωσιές ρίχτηκαν γρήγορα στο νερό και ανυπόμονοι περιμέναμε για το πρώτο τσίμπημα. Κάτι που δεν άργησε να έρθει, με ένα δυνατό τσίμπημα που τράνταξε ένα από τα καλάμια του Σπύρου .Ελπίζοντας ότι το ψάρι θα είναι κάποια μεγάλη μουρμούρα ή κάποιο λαβράκι έτρεξε γρήγορα προς το μέρος του καλαμιού, ενώ κάνοντας ένα δυνατό κάρφωμα, το ψάρι ήταν επάνω. 

Το μόνο που απέμενε ήταν να δούμε τι είδος ψαριού ήταν ελπίζοντας περισσότερο σε κάποια μουρμούρα διότι κατά τα λεγόμενα του Σπύρου το ψάρι δεν φαινόταν αξιόλογο. Πράγματι σε λίγο αντικρίσαμε έναν μικρό σαργό πού αφού πόζαρε με τον κυνηγώ του τον αφήσαμε πάλι στο φυσικό του περιβάλλον. Η συνεχεία ήταν καλή με ένα γουρουνόψαρο αρκετά μεγάλο να βάζει σε δοκιμασία τον εξοπλισμό του Σπύρου, όπου και αυτό με την σειρά του αφέθηκε ελεύθερο. Το μόνο που με έβαζε σε προβληματισμό ήταν η απουσία της μουρμούρας ,καθώς τα καλάμια μας τόσο τα δικά μου όσο και του ψαρευτικό συμπαραστάτη περνάνε τσιμπήματα από μικρομεσαίους σαργούς αλλά ανάλογα σκαθάρια. 

Χωρίς να το καταλάβουμε η ώρα πέρασε και είχε φτάσει 12 τα μεσάνυχτα,και λόγο ότι δεν βλέπαμε κάποιο δείγμα από μουρμούρες αλλάξαμε τακτική βγάζοντας τα διπλαράκια και βάζοντας στην θέση τους συρόμενα μονάγκιστρα, και ένα penel κατασκευασμένο από σύρμα. Πράγματι η χρησιμοποίηση σύρματος με δόλωμα ολόκληρης σαρδέλας φάνηκε να αξιοποιείτε αφού ακούστηκε ο πολυπόθητος ήχος των φρένων σε ένα από τα καλάμια του Σπύρου.

 Χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο κάρφωσε το ψάρι ήταν επάνω και φαινόταν μεγάλο σε σχέση και με το πώς λύγιζε η μύτη του καλαμιού του. Καθώς περιμέναμε να μας κάνει παρέα ένα αξιόλογο λαβράκι δυστυχώς φάνηκε η σιλουέτα μίας μεγάλης σμέρνας, η οποία επέστρεψε χωρίς δεύτερη σκέψη στο περιβάλλον της. Τα ψάρια έπειτα από αυτό τον μεγάλο θηρευτή σταμάτησαν να τρώνε. Ενώ μετά από μια δίωρη παύση ήρθε και το τελευταίο ψάρι της βραδιάς που πιάστηκε σε ένα από τα καλάμια μου.

 Σφίξιμο των φρένων στο όριο θραύσης της πετονιάς και ανάκτηση της αρματωσιάς. Καθώς το ψάρι πλησίαζε το αισθανόμουν αρκετά βάρη, μερικά δυνατά κεφάλια στα τελευταία μέτρα και πράγματι ένας μεγάλος σαργός ξεχασμένος από τον χρόνο προστέθηκε στην ψαριά μας. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα της δεύτερης ημέρας στην όμορφη Σέριφο, καθώς τίποτε άλλο δεν τσίμπησε μέχρι το ξημέρωμα.

 Η απογοήτευση στο Φάρο 

Την Τρίτη και τελευταία μας μέρα στο νησί αποφασίσαμε να αφήσουμε τις παραλίες και ασχοληθούμε την τεχνική του rockfishing. Έτσι επιλέξαμε την περιοχή του φάρου που βρίσκετε στα νότια του νησιού. Καθώς φτάσαμε στο σημείο αυτό πήραμε δύο ανάσες μαγεμένοι από το τοπίο αυτό που αντικρίζαμε. Λόγο της ελλείψεις χώρου ο καθένας δα έριχνε από δύο καλάμια. Τα τσιμπήματα ερχόντουσαν το ένα πίσω από το άλλο, από ψάρια τα όποια ευχόμασταν να μην βρούμε μπροστά μας ,οπός γύλοι, πέρκες αλλά και πολλοί μικροί σαργοί.

 Βάζοντας πιο σκληρά δολώματα οι τσιμπιές σταματήσανε. Καθώς σουρουπώνει και δεν βλέπαμε στον ήλιο μοίρα και οι δυνάμεις μας μας είχαν εγκαταλείψει αποφασίσαμε να φύγουμε από το μέρος χωρίς να καταφέρουμε να πιάσουμε τίποτα. Αυτό ήταν και το τελευταίο ψάρεμα μας στην όμορφη Σέριφο.

 Πάνω από όλα η καλή παρέα

 Έτσι μια ακόμη ψαρευτική εξόρμηση τελείωσε, Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι τα ψάρια τελικά δεν είναι ποτέ στάνταρ, ακόμη και αυτά τα μέρη που θεωρούνται πιο παρθένα από τις ακτές Αττικής μπορούν να σου δώσουν πολλά ψάρια, ανάλογα με την εποχή που πας αλλά και με τις καιρικές συνθήκες που θα ψαρέψεις. 

Την εποχή που βρεθήκαμε εμείς εκεί αλλά και ο καιρός που συνόδευε την εξόρμηση μας δεν ήταν ο καλύτερος ώστε να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα. Μπορεί τα ψάρια να μην έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο στο ψάρεμα μας, παρόλα αυτά εμείς περάσαμε καλά, γιατί είχαμε το κύριο συστατικό για μια επιτυχημένη εξόρμηση που ήταν η καλή παρέα.

 http://www.psarema.info