Η πανίδα των Κυκλάδων.....

Τα νησιά των Κυκλάδων παρουσιάζουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πανίδα, που περιλαμβάνει πολλά ενδημικά είδη που ζουν μόνο στην Ελλάδα ή ακόμα και μόνο σε ένα νησί ή βραχονησίδα των Κυκλάδων!

 

Η γεωγραφική θέση των νησιών στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης, κοντά στην Ασία και τη Βόρεια Αφρική, τα έχει καταστήσει τόπο με πολύ ενδιαφέρουσα ορνιθοπανίδα, που διακρίνεται σε τέσσερις γενικές κατηγορίες: στα πουλιά που μένουν όλο το χρόνο στα νησιά (σπουργίτης, καρδερίνα, κότσυφας, αγριοπερίστερο), σε αυτά που έρχονται το χειμώνα από πιο κρύες περιοχές (κοκκινολαίμης), σε αυτά που ανεβαίνουν από την Αφρική την άνοιξη για να κάνουν τη φωλιά τους και να ζευγαρώσουν (χελιδόνι, τσαλαπετεινός, σταχτάρα) και σε αυτά που απλώς σταματούν εδώ την άνοιξη και το φθινόπωρο κατά τις μεταναστεύσεις τους από την Αφρική στη Βόρεια Ευρώπη και αντίστροφα.

Χαρακτηριστικά θαλασσοπούλια των Κυκλάδων είναι ο θαλασσοκόρακας, ο αρτέμης, ο ασημόγλαρος και ο σπάνιος αιγαιόγλαρος, ένα παγκοσμίως απειλούμενο είδος, ενδημικό της λεκάνης της Μεσογείου, το σημαντικότερο θαλασσοπούλι της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Στους μικρούς υγρότοπους των Κυκλάδων (Τήνος, Σέριφος, Νάξος, Μήλος, Πάρος, Αντίπαρος) βρίσκουν καταφύγιο πολλά υδρόβια πουλιά, όπως η αλκυόνα και ο στρειδοφάγος, που κατεβαίνουν το χειμώνα από το βορρά, αλλά και ερωδιοί που έρχονται την άνοιξη από το νότο. Πολύ χαρακτηριστικό πτηνό των Κυκλάδων είναι και η νησοπέρδικα.

Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιοχή της Κιμώλου και της Πολυαίγου όπου υπάρχει πλούσια πανίδα. 

Συνολικά έχουν καταγραφεί 72 είδη πουλιών, μερικά από τα οποία είναι τα παρακάτω:

• Ο Θαλασσοκόρακας (Είναι ένα είδος κορμοράνου και η τοπική του ονομασία είναι "καλικατσού")
• Ο Μαυροπετρίτης
• Ο Σπιζαετός
• Ο Πετρίτης
• Η Αετογερακίνα
• Η χρυσή κουκουβάγια
• Ο ερωδιός

Στην Κίμωλο υπάρχουν και 9 είδη ερπετών. Μερικά από αυτά είναι τα παρακάτω:

- Η οχιά Macrovipera schweizeri: Υπάρχει μόνο στην Κίμωλο, Πολύαιγο, Μήλο και Σίφνο και οι ντόπιοι την αποκαλούν "θεριό". Έχει χρώμα γκρι - καφέ και το μήκος της σπάνια φτάνει το ένα μέτρο. Δεν πρόκειται για επιθετικό φίδι και το κεφάλι του δεν έχει τη χαρακτηριστική προεξοχή, όπως οι άλλες οχιές.

Το δηλητήριο της οχιάς αυτής είναι επικίνδυνο όμως και γι' αυτό χρειάζεται προσοχή καθώς είναι πολύ επικίνδυνη αν την πατήσει κανείς κατά λάθος.

- Η σαύρα Podacris milensis: Υπάρχει μόνο στην Κίμωλο, την Μήλο και την Αντίμηλο. Το μήκος της δεν ξεπερνάει τα είκοσι εκατοστά. Τα αρσενικά έχουν έντονους χρωματισμούς και εμφανίζουν θαλασσί στίγματα κατά την αναπαραγωγική περίοδο, ενώ τα θηλυκά έχουν καφέ χρώμα. Τέτοιες σαύρες υπάρχουν σε όλο το νησί και ιδιαίτερα στους μαντρότοιχους γύρω από τις καλλιέργειες.

- Η γουστέρα: Είναι μια μεγάλη πράσινη σαύρα που ζει σε υγρές θαμνώδεις περιοχές.

- Το νερόφιδο: Ζει σε λιμνούλες και γούρνες και μαζί με το γατόφιδο και το ερημόφιδο δεν αποτελούν επικίνδυνα φίδια.

Η περιοχή της Κιμώλου και Πολυαίγου είναι από τους πιο σημαντικούς βιότοπους της Μεσογειακής φώκιας monachus monachus, σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι θαλασσινές σπηλιές του νησιού αποτελούν καταφύγιο για τις φώκιες και σε δέκα μάλιστα από αυτές καταγράφεται τακτικά και αναπαραγωγική δραστηριότητα. 

Υπολογίζεται ότι στην Κίμωλο υπάρχουν περίπου σαράντα φώκιες και σημειώνονται έξι με οχτώ γεννήσεις το χρόνο.

Πηγή: www.kykladesnews.gr