Η μητρόπολη του Αγίου Αθανασίου στην Πάνω Πιάτσα
Διαβάζωντας το αρθρο του Δημήτρη Ποτηρόπουλου για το Κιτς συγκράτησα τα εξής
«Η νέα συνθήκη ανάγνωσης του κιτς συνδέεται υποχρεωτικά με την μαζική κουλτούρα. Τα μίντια, η συναισθηματική υπερφόρτιση, η ειδυλλιακή αλαζονεία, το “εκσυγχρονιστικό” παραλήρημα της λαϊκο-μπαρ διασκέδασης και ο ενδημικός κυνισμός τους αποκτούν πλέον προβάδισμα απέναντι σε κάθε είδους περιεχόμενο».
Αν θέλουμε, λοιπόν, να κατανοήσουμε την σημερινή ανάγνωση του κιτς θα πρέπει να δούμε την σημειωτική μετατόπισή του στον υπερπολυτελή και προκλητικό -ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης- τρόπο ζωής ορισμένων, επίσης στα τηλεοπτικά στούντιο, στην ενημέρωση και στις εκπομπές lifestyle, στους ίδιους τους πολιτικούς μας και στον τρόπο που παράγεται το κοινοβουλευτικό έργο, όπου όλα αυτά σωρεύονται και διαμορφώνουν εν πολλοίς τα ΜΜΕ, τα social media, δυστυχώς την ζωής μας συνολικότερα.
Σε ένα άλλο επίπεδο, το σύγχρονο ελληνικό «γούστο» για την αρχιτεκτονική οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερων κοινωνιολογικών αναλύσεων.
Καθώς προσπαθεί να συμβιβάσει την νεοκλασική απομίμηση και την «λαϊκή παράδοση» -το φολκόρ στοιχείο πιο ορθά- με το high tech ή μινιμαλιστικό ή γενικά εφήμερο κλίμα του trendy lifestyle.
Στο νησί μας , η επισήμανση και προσπάθεια ανάδειξης του σημαντικού αρχιτεκτονικού έργου αντιπροσωπεύει σε ένα βαθμό μια πράξη απόγνωσης απέναντι σε ένα ιδεολογικό και παραγωγικό μοντέλο που ούτε στην οργάνωση και αναβάθμιση ενός βιώσιμου και καλαίσθητου χώρου, δημόσιου και ιδιωτικού, στοχεύει, ούτε την δουλειά του αρχιτέκτονα προστατεύει και ευνοεί.
ΥΓ Κύριοι στο Δημοτικό συμβούλιο το κτήριο του δημαρχείου και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου είναι δύο σημαντικά κτήρια που συνθέτουν το περιεχόμενο της αισθητικής της πανέμορφης πλατείας στην Πάνω Πιάτσα .
Μετά το ατύχημα του Δημάρχου υποβαθμίστηκε το δημαρχείο οι συνελεύσεις γίνονται στο λιμάνι στον κτήριο του Περσέα η εκκλησία απέκτησε και σταυρούς νέον κανένας διάλογος δεν έγινε για την αισθητική της πλατείας παραδόθηκε στους επιχειρηματίες χωρίς να εφαρμόζονται ούτε κανόνες αισθητικής αλλά ούτε ένας στοιχειώδης χάρτης τραπεζοκαθισμάτων
Υπάρχει στο δημοτικό συμβούλιο αρχιτέκτονας η Κυρία Άννα Σκιαδά θα παρακαλούσαμε να μεριμνήσει για το θέμα θα ήθελα επίσης να σας θυμίσω κάτι ...από την μνημειώδη έκδοση «Κάτι Tο Ωραίον» του περιοδικού «Αντί». Εκεί, ο Χρήστος Βακαλόπουλος είχε προβλέψει ότι «ίσως είναι η τελευταία φορά που μιλάμε για κιτς, στο εξής το πρόβλημά μας θα είναι η αδυναμία εντοπισμού του».
Αυτά είναι εδώ και πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένα και παρά τις προφορικές οχλήσεις προς τον σημερινό Δήμαρχο δεν έχει γίνει τίποτα... Επίσης το παλιό κτίριο στο Μέγα Λιβάδι, το ασβεστωμένο εσωτερικό του Μοναστηριού του Ταξιάρχη (εννοώ όλες τις τοιχογραφίες), καθώς την καμία προβολή της υπέροχης ιστορικής Εκκλησίας της Παναγίας στο χωριό Παναγιά... και πόσα άλλα που δεν γνωρίζω... Αυτά και άλλα πολλά που η συντήρησή τους προβάλουν το νησί της Σερίφου... Όχι τσιμέντο... φυσική αίγλη και ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφή