Πώς φιλιούνται οι αχινοί

Μία από τις αγαπημένες μας συγγραφείς παιδικών βιβλίων, η Aλεξάνδρα Κ* (τη λατρέψαμε από το «Χλόη Χ*: Ζητούνται γονείς» κ.α.) εκδίδει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Πώς φιλιούνται οι αχινοί» από τις εκδόσεις Πατάκη 

Διαβάστε ενα αποσπασμα απο το βιβλίο που σε κάποιο σημείο χρησιμοποιεί και σαν φόντο το νησί μας

.Καλοκαίρι˙ αυτό που πέρασε κι αυτό που θα ’ρθει. Αθήνα˙ η πόλη που στενεύει μέρα τη μέρα. Πέντε άνθρωποι καθηλωμένοι στους δρόμους της, στις μνήμες τους, σε όσα έγιναν και σε όσα δε θα γίνουν˙ σώματα που πέφτουν σωρηδόν στην άσφαλτο και το ένα μέσα στ’ άλλο. Ανάμεσά τους, μια γερασμένη χελώνα παρακολουθεί βουβή την ατελείωτη παρέλαση των ανθρώπων που έχουν ήδη εξαντληθεί, μα συνεχίζουν να πορεύονται για χάρη των άλλων. Ή χάρη ακριβώς σ’ εκείνους........

.....Η Έρση σε φιλάει με τα χέρια και κάνεις καινούριο δέρμα. Σε κοι- τάζει με το τεράστιο αδειανό της στόμα και περιμένει αλλά εσύ αργείς.

Πολλές Κυριακές μετά θα συναντήσεις μιαν Έρση που θα την πεις σκυλόψαρο. Η Έρση θα μασάει σιδερικά και θα τα φυσάει τσιχλόφουσκες. 

Η Έρση θα τρώει κακούς για πρωινό κι εγωισμούς για βράδυ. 

.

 Η Έρση σ’ αρπάζει με μπούτια τανάλιες και δυο μήνες αργότερα πηδάει σ’ ένα ΚΤΕΛ και πάει στο χωριό της να σκεφτεί, γιατί κουβαλάει το παι- δί σου και σ’ αγαπάει αλλά είστε πιτσιρίκια κι άφρα- γκοι κι επιπροσθέτως είσαι αδερφή. 

Όσο η Έρση σκέφτεται, θα μπει ο Ιούνιος. 

Κάποιος σου βρίζει τον πατέρα σου και τη μάνα σου κι εσύ άλλο που δε θέλεις. Ανεβαίνεις στη μηχανή του και σε πάει στη Σέριφο για μπάνια. Η μηχανή είναι ένα χτυπητό ντροπιαστικό πορτοκαλί και δεν ταιριάζει με κανένα κράνος. 

Αυτός σε ταΐζει τους κεφτέδες κάποιας κυρίας Μαργαρίτας και σου γίνεται το στομάχι σμπαράλια από τη λαδίλα αλλά εσύ μόκο, μιλιά, για να το λέει αυτός θα ’ναι οι καλύτεροι κεφτέδες του γαλαξία, εσύ έχεις το πρόβλημα.

 Σ’ έχει τσιτσίδι όλη μέρα στη Λια να ψήνεσαι το ζωντανό κι άμα βαριέται πετάει ροδάκινα στα βαθιά και σε στέλνει να πας να τα πιάσεις με τα δόντια για να βλέπει στο πήγαινε τον κώλο σου και στο έλα πόσο δικό του σ’ έχει. 

Δεν ξέρεις μπάνιο και καμώνεσαι το δελφίνι και το ρίχνεις στα πατερημά ίσαμε να πιάσεις στεριά – εσύ τα βάζεις με τον θάνατο κι αυτός παίρνει το ροδάκινο και το πετάει πίσω στη σακούλα με ψηλοκρεμαστή, το αρχίδι.

 Εσύ κοντεύεις να σκιστείς στα δύο από την καύλα κι αυτός διπλώνει μακάρια την πετσέτα του, παίρνει το καπελάκι του και πάλι τον ανήφορο. Μισή ώρα ανήφορος μες στα βάτα – σε κεντάνε τα αγκάθια και σκαρφαλώνεις με ηδυπάθεια βασανισμένου Ιησού το όρος.

 Κι άντε πάλι μετά μηχανή και σύγκαμα, κι άιντε κι άλλος χωματόδρομος και κατσάβραχα, και να τραντάζεται, γκαπ γκουπ, εσένα η μέση σου – που το ’ξερε, του το ’χεις πει, είναι οικογενειακό το πρόβλημα, τραντάζεστε οικογενειακώς και μετά ξεμένετε ορθή γωνία για μέρες – τίποτα αυτός, βρουμ. Βρουμ, και ζει και ζει, και γκάπα γκούπα, σκίζετε τους αιθέρες και σκέφτεσαι γάμα το τώρα, σκίζουμε τους αιθέρες. 

Πού ξανάσκισες αιθέρα εσύ, πού ξεσκίστηκες ξανά έτσι; Βουτάτε στα σεντόνια με την αρμύρα. Χύσια-αλάτια ένα. 

Όσο η Έρση σκέφτεται, θα περνάνε οι μέρες και θα ’ναι οι πρώτες της ζωής σου. 

δείτε το videohttps://www.youtube.com/watch?v=IwbzjBUmI5E
Η Aλεξάνδρα Κ* γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1985. Σπούδασε θεατρολογία στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, υποκριτική στη σχολή του ΚΘΒΕ, κινηματογραφικό σενάριο στο GothamWriters της Νέας Υόρκης και θεατρική γραφή δίπλα στον Α. Στάικο. Από το 2007 εργάζεται ως αρθρογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά, κειμενογράφος στη διαφήμιση, σεναριογράφος στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Παράλληλα, γράφει βιβλία για παιδιά και θεατρικά έργα.

Πηγή : http://www.protothema.gr