Εναέρια λήψη απο τον εορτασμό του Προφήτη Ηλία του Αψηλού στη Σίφνο!

Πάνω από 500 πιστοί ανέβηκαν στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Σίφνου!!!... Το πανηγύρι έγινε το Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Αντιπροσωπεία ιματζινιστών θα επισκευθεί και φέτος ,όπως κάνει χρόνια τώρα, το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία τ’Αψηλού, στη Σίφνο. Η 19η Ιουλίου αποτελεί υποχρέωση και φόρο τιμής προς το γλυκύτατο νησί του Αιγαίου, τον πολιτισμό, την αυθεντικότητα και τον υπέροχο Αιγαιοπελαγίτικο αέρα που μεγαλόκαρδα μας παρέχει για πάνω από τριανταπέντε συναπτά έτη που επισκεπτόμαστε το νησί.

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε μια ενδιαφέρουσα περιγραφή ομάδας προσκυνητών. (Γιώργου Πίττα από το μπλογκ “Σημάδια του Αιγαίου”)

“Το μοναστήρι του προφήτη Ηλία μας αποζημίωσε. Με το που φθάσαμε στην κορφή, μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, μας υποδέχθηκε ένα τραπέζι με αμυγδαλωτά και δροσερό νεράκι που μας προσέφεραν οι κυράδες, οργανώτριες του πανηγυριού. Μετά το ξεδίψασμα – δυο- τρία ποτήρια νερό – οι πιο μερακλήδες παρέλαβαν τις ρακές, απαραίτητες για την αισθαντικότερη παρατήρηση του θεάματος και της μυσταγωγίας που θα ακολουθούσε.

Η εκκλησία του προφήτη Ηλία, προσφάτως επιμελώς ανακαινισμένη, περιβάλλεται περιμετρικά από κελιά που συγκροτούν την οχύρωση του μοναστηριού. Εδώ προσέτρεχαν οι πιστοί για να προστατευθούν από τους πειρατές και τους επίδοξους κατακτητές. Κτισμένο στα μέσα του 17ου αιώνα και έχοντας υπόγειες δεξαμενές χωρητικότητας 500 κυβικων νερού, ήταν σε θέση να αντέξουν σε πολυήμερες πολιορκίες.

Η θέα από τα δώματα των κελιών σου κόβει την ανάσα.

Στα πόδια σου, σε πρώτο επίπεδο, τα χωριά της Σίφνου, η Απολλωνία, ο Αρτεμώνας, το Κάστρο και πιο πέρα το Αιγαίο Αρχιπέλαγος. η Πάρος, η Νάξος, η Ηρακλειά, η Ίος, η Σίκινος, η Φολέγανδρος, η Σαντορίνη, η Μήλος, η Κίμωλος. Επιστέγασμα του φαντασμαγορικού θεάματος το μεγαλοπρεπές ηλιοβασίλεμα.

Οι ήχοι της καμπάνας, διακόπτουν τους ρεμβασμούς μας και μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Ο παπα Γιάννης ο Ψαραύτης μαζί με τους ψάλτες, ξεκινούν τον εσπερινό στο προαύλειο της εκκλησίας και πλημυρίζουν την ατμόσφαιρα με βυζαντινές μελωδίες που σ’αυτό το περιβάλλον αποκτούν μια τελείως άλλη, μια μεταφυσική διάσταση. Μετά την λειτουργία και την αρτοκλασία φθάνει η ώρα του δείπνου.

Η τραπεζαρία του μοναστηριού είναι μια μακρόστενη επιβλητική αίθουσα με πολλά βόλτα. Στην βόρεια πλευρά της βρίσκεται το μαγειριό με τους φούρνους και στην νότια ένα μακρόστενο τραπέζι χωρητικότητας πενήντα ατόμων. Την προετοιμασία του δείπνου (προμήθειες, μεταφορά τους με μουλάρια, μαγειρέματα), αλλά και την χρηματοδότηση του, την αναλαμβάνουν οι πανηγυριστές, μια ομάδα 20 ατόμων που είναι αυτοί οι οποίοι συντηρούν το μοναστήρι όλο το χρόνο. Για το φετεινό πανηγύρι σφάχθηκαν 7 ερίφια προκειμένου να εξασφαλισθούν οι 450 μερίδες φαγητού.

Η είσοδος στην τραπεζαρία γίνεται από μια πόρτα και η έξοδος από μια παρακείμενη. Το στρώσιμο και το ξεστρώσιμο των τραπεζιών θα γίνει πολλές φορές, γεγονός που απαιτεί έναν θαυμαστό συντονισμό και μία άρτια οργάνωση από την πλευρά των πανηγυριστών.

Με το που καταλαμβάνουν τις θέσεις τους στο τραπέζι οι επισκέπτες, σερβίρονται πρώτα οι ρεβυθάδες, οι σαλάτες και το κρασί και ακολουθεί το κοκκινιστό κατσικάκι με τα μακαρόνια και το τριμμένο κεφαλοτύρι. Προς το τέλος κάθε γεύματος κάποιος φωνάζει με στεντόρια φωνή. “Να ζήσουν οι πανηγυράδες”. Να ζήσουν, απαντούν όλοι μαζί από το τραπέζι χτυπώντας ρυθμικά τα πηρούνια τους στα πιάτα δημιουργώντας ένα πανδαιμόνιο, που επαναλαμβάνεται άλλες δυο φορές καθώς πρέπει να τιμηθούν και οι μαγείροι και οι σερβιτόροι.”

Ο τόπος διαμονής μας, το πανέμορφο Βαθύ.Πηγή :