Με τα ζητήματα της πανδημίας, του εμβολιασμού και της επίτευξης όρων βιώσιμης μετάβασης από την περίοδο της υγειονομικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης να κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο, το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ σε συνεργασία με την εταιρεία ερευνών Prorata διεξήγαγε έρευνα κοινής γνώμης με στόχο τη σκιαγράφηση του προφίλ των εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων πολιτών.
Ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, Νίκος Ερηνάκης μιλά στο Militaire.gr. Μεταξύ άλλων η έρευνα επισημαίνει:Σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμένους, με βάση τα πρώτα ευρήματα της έρευνας, την απόφαση για εμβολιασμό τροφοδοτούν δύο βασικοί παράγοντες.
Αφενός η ατομική έγνοια για την προσωπική υγεία, αφετέρου το συλλογικό ενδιαφέρον για την προστασία του κοινωνικού συνόλου και των οικείων προσώπων. Επιπρόσθετα, ως κύρια πηγή για την καλλιέργεια εμπιστοσύνης προς τον εμβολιασμό αναγνωρίζονται οι ειδικοί που παρεμβαίνουν στο δημόσιο διάλογο και δευτερευόντως ο προσωπικός ιατρός.
Αντίθετα με την εμπιστοσύνη που εμφανίζεται να προκαλεί η επιστημονική κοινότητα σε όσους αποφασίζουν να εμβολιαστούν, η κυβερνητική εκστρατεία, η στάση των πολιτικών κομμάτων ή η Εκκλησία εμφανίζονται να διαδραματίζουν ελάχιστο ρόλο στη διαμόρφωση της σχετικής απόφασης Σε ό,τι αφορά τους μη εμβολιασμένους, η απόφαση για μη εμβολιασμό τροφοδοτείται από δύο κυρίως πηγές.
Πρώτον, από την ατομική έγνοια για την προσωπική υγεία, δηλαδή από την ανησυχία για άμεσες ή ενδεχόμενες παρενέργειες του εμβολίου. Δεύτερον, από την ενόχληση που προκαλείται από την πίεση που θεωρούν ότι ασκείται για εμβολιασμό.
Από εκεί και πέρα ως άλλες πηγές, λιγότερο σημαντικές και με σειρά κατάταξης αναφέρονται τα «έχω ήδη νοσήσει από Covid-19», «δεν πιστεύω ότι κινδυνεύω σοβαρά από τον Covid-19», «γιατί τα εμβόλια δεν είναι τόσο αποτελεσματικά», «γιατί δεν μου το επιτρέπει κάποιο θέμα υγείας που έχω», «για θρησκευτικούς λόγους».
Παρότι, ασφαλώς, είναι σύνθετο εγχείρημα το να διαπιστωθεί τι «έχει φταίξει» ως τώρα, εκείνο που μοιάζει ασφαλές να ειπωθεί είναι ότι, βάσει των συμπερασμάτων και του 2ου μέρους της έρευνας, η λογική «προνομίων»/ «ποινών», «δικαιωμάτων»/ «αποκλεισμών», «υπευθυνότητας»/ «ρίσκου» δεν φαίνεται να μπορεί να υπερβεί τον «εγκλωβισμό», αν δεν τον επιτείνει κιόλας.
Μια άλλη στρατηγική προσέγγισης και επικοινωνίας,, οφείλει να λάβει υπόψη τις ποιοτικές αυτές διαστάσεις και, παράλληλα με τις οριζόντιες/γενικές εγκλήσεις, να προχωρήσει και σε στοχευμένες κοινωνικοδημογραφικές και τοπικές απευθύνσεις.
Εγκλήσεις και απευθύνσεις που, από τη μία, θα αναδεικνύουν τα συλλογικά και ατομικά οφέλη του εμβολιασμού, θα επισημαίνουν την ανάγκη καθολικής τήρησης μέτρων προφύλαξης, υγιεινής και πρόληψης, θα κινητοποιούν τον εμβολιασμένο πληθυσμό να συνεχίσει την πρακτική του εμβολιασμού, όπου και όταν συνίσταται, και, από την άλλη, θα εγκαλούν τον μη εμβολιασμένο πληθυσμό, όχι για την έως τώρα επιλογή του, αλλά θα τον προσκαλούν να συμμετάσχει από εδώ και πέρα σε μια διαδικασία σε εξέλιξη, που κάθε στιγμή της είναι κρίσιμη για την προστασία του αγαθού της ατομικής και κοινωνικής ζωής.
Η υπόθεση της πανδημίας αποδεικνύεται πως είναι διαδικασία που θα κριθεί στη διάρκεια του χρόνου και όχι στη «στιγμή», οπότε στόχος οφείλει να είναι ο πολλαπλασιασμός των θετικών εγκλήσεων, η αναδημιουργία δυναμικών υπέρ της εμβολιαστικής κάλυψης και όχι η παραλυτική αδράνεια που συμβιβάζεται με τη διαμόρφωση «στεγανών».
Πηγή : https://www.militaire.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου