Αρκετά έχουν παρατεθεί στη σελίδα, ωστόσο καταχωρώ και τη δική μου φωτογραφική άποψη και μέσα από τη μεταλλευτική στοά και τη διάσχισή της.
Μια από τις εγκαταλελειμμένες κύριες μεταλλευτικές στοές των μεταλλείων σιδήρου της Σερίφου, ξεκινάει από το «Μεγάλο Λιβάδι» και καταλήγει στην παραλία «Καλόγερος».
Έχει μήκος 1100 μέτρα με κυμαινόμενο ύψος από 1,70 έως 2m και η υπόγεια εξερεύνησή της δημιουργεί μια έκρηξη αδρεναλίνης.
Δεν συνίσταται σε κλειστοφοβικούς και καρδιακούς, ωστόσο είναι βατή, με ελάχιστες κατολισθήσεις(ακόμα) και ορατές πολλές ενδιάμεσες αρτηρίες.
Η θερμοκρασία ήταν περίπου στους 17 βαθμούς κελσίου (αρχές Σεπτέμβρη) και η αίσθηση της υγρασίας έντονη όσο προχωρούσες.
Παρόλο που δε χρειάστηκαν παραπάνω από 25 λεπτά για τη διάσχιση της στοάς μέχρι τη νότια έξοδο, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης σου δημιουργεί ανυπομονησία και χάνεις την αίσθηση του χρόνου εύκολα.
Ελλείψει φακού, χρησιμοποιήθηκε το led από το κινητό (ταπεινό μεν, αξιόπιστο και επαρκές δε)… και πρέπει να κοίταξα καμιά δεκαριά φορές την κατανάλωση της μπαταρίας…
Ο συνειρμός που σου δημιουργείται αμέσως είναι για τους ανθρώπους που δούλεψαν με αυτές τις άθλιες συνθήκες εκεί μέσα (ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας), δεδομένης και της εποχής (τέλος 19ου και μέχρι το πρώτο μισό του 20ου αιώνα), με πενιχρή αμοιβή και μάλιστα κάποιοι αναγκάστηκαν να εκχωρήσουν τα χωράφια τους, έναντι εξασφάλισης της αμοιβής τους στο μεταλλείο
.
[True Fact1: Το χρώμα στην έξοδο της στοάς είναι από τον οξειδωμένο σίδηρο χωρίς καμία φωτογραφική επεξεργασία]
[True
Fact2: Δύο Ισπανοί τουρίστες που μας είδαν να μπαίνουμε στη στοά, μας ακολούθησαν για 100 μέτρα. Μόλις αντιλήφθηκαν ότι έσβηνε το φως της ημέρας πίσω τους όσο προχωρούσαν, γύρισαν πίσω τρομοκρατημένοι…]
Σεπτέμβριος 2017.
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου