Ατλέτικο-Μπάρτσα: Νικητής το αόρατο εξόφθαλμο

Του Πέτρου Αργυρίου
Χθες το βράδυ η Ατλέτικο Μαδρίτης πέρασε σαν οδοστρωτήρας πάνω από την Μπάρτσα η οποία φάνηκε πολύ κυρία για την αδιάκοπη έκρηξη αδρεναλίνης των παικτών της Ατλέτικο. Ποσώς μας ενδιαφέρει. Αυτό που πραγματικά μας ενδιαφέρει είναι ένα δεύτερο παιχνίδι που ως συνήθως παίζεται στα πλαίσια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Στη εν λόγω ενδοϊσπανική σύγκρουση για το εισιτήριο για τους τέσσερις της διοργάνωσης «Τσάμπιονς Λιγκ» μπάλα δεν έπαιξαν μόνο οι ισπανοί ποδοσφαιριστές:

Μέσα στο γήπεδο υπήρχε και μια κόντρα ανάμεσα σε Κατάρ, Αζερμπαϊτζάν και Ρωσία… Τι εννοούμε;

Εδώ και μερικά χρόνια ο διαφημιστικός χώρος της φανέλας της Ατλέτικο έχει αγοραστεί από το Αζερμπαϊτζάν, ενώ της Μπάρτσα από το Κατάρ για μερικά εκατομμύρια ευρώ. Το Αζερμπαϊτζάν αποτελεί κομβικό σημείο για την πολιτική της απομόνωσης της Ρωσίας από την Ευρώπη μέσω του αγωγού TAP, μια συμφωνία που πρόσφατα υπέγραψε και ο Μνημονιακός Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς (ας μην ξεχνάμε πως ένας από τους βασικούς ρόλους που έπεσε η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν και η φιλορωσική ενεργειακή πολιτική της).

Το Κατάρ από την άλλη, χώρα μικρή αλλά σημαντική για την πολιτική της παγκόσμιας πετρελαϊκής εξάρτησης που αποτελεί ένα από τα διαρκή αμερικάνικα κεφαλοκλειδώματα προς τον υπόλοιπο κόσμο, έχει εδώ και δεκαετίες στενές σχέσεις με εξτρεμιστικά ισλαμιστικά στοιχεία τα οποία και χρηματοδοτεί και εξοπλίζει. Αν το Αζερμπαϊτζάν θέλει να λέγεται η Χώρα της Φωτιάς (και του φυσικού αερίου), το Κατάρ παίζει με τη φωτιά, χρηματοδοτώντας και εξοπλίζοντας ξένους ισλαμιστές εξτρεμιστές στη Συρία και πυρακτώνοντας τα καζάνια της κόλασης για τον πληθυσμό της της, δυσαρεστώντας παράλληλα και τη Ρωσία, μια Ρωσία που δε δίστασε να έρθει στο θέμα της Συρίας σε ρήξη με τις ΗΠΑ προκειμένου να εξασφαλίσει τα επενδυμένα συμφέροντα της στην περιοχή που αφορούν στην μοναδική στρατιωτική εγκατάσταση των Ρώσων στη Μεσόγειο που βρίσκεται στην πόλη Ταρτούς.

Ήταν φυσικό λοιπόν η Ρωσία να αναμιχθεί και στην «ενδοϊσπανική διαμάχη» σε διαφημιστικό επίπεδο. Αφού οι φανέλες των ομάδων ήταν πιασμένες από τους «αντιπάλους» και συμμάχους των αμερικάνων Κατάρ και Αζερμπαϊτζάν, ήταν απολύτως λογικό οι διαφημιστικές πινακίδες του γηπέδου να νοικιαστούν για το παιχνίδι από την Gazprom, τον Ρωσικό κολοσσό φυσικού αερίου με τα ολιγοπωλιακά παιχνίδια στην Ευρώπη. Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι απλώς ένα παιχνίδι αλλά η λαοφιλία του και η επίδραση του στις μάζες το μετατρέπουν σε ισχυρό εργαλείο πολιτικής ισχύος και πίεσης.

Από τους ξένους ολιγάρχες όπως ο Σύλβιο Μπερλουσκόνι ή ο έκπτωτος Ρώσος μεγιστάνας Αμπράμοβιτζ μέχρι τους ντόπιους όπως οι Βαρδινογιάννηδες, ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης (οι δύο από τους τρεις τους ανάμεσα σε άλλα και πετρελαιάδες), μέχρι παράγοντες καταδικασμένους έστω και ετεροχρονισμένα από τη δικαιοσύνη όπως ο Κοσκωτάς και ο Ψωμιάδης, όλοι τους αναλάμβαναν σωματεία με ευρεία βάση φιλάθλων για δικές σκοπιμότητες. Με την αγορά του ΠΑΟΚ από τον Ιβάν Σαβίδη οι ρώσοι αγόρασαν και φίλαθλη πίστη, ενώ οι κουβέντες για να κατέβει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού στις δημοτικές εκλογές στον Πειραιά μας φέρνει στο μυαλό μια μινιατούρα Μπερλοσκονισμού: Αυτή τη φορά μέσω αχυράνθρωπου.

Λένε πως ο δρόμος για την καρδιά ενός άντρα περνάει από το στομάχι. Η αλήθεια είναι πως ο δρόμος για το μυαλό ενός άντρα περνάει από το γήπεδο. Και για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε: Με την ενδοϊσπανική διαμάχη και τον «κρυφό» πόλεμο της ενέργειας που κάνει την Ευρώπη να μοιάζει με τους ποδοσφαιρικούς οπαδούς της: Την κάνει να μοιάζει με χρήσιμο ηλίθιο. Αν οι φίλαθλοι της Μπάρτσα γνωρίζαν περισσότερα από ελληνική υποκουλτούρα, μετά το τέλος του παιχνιδιού μπορεί και να σιγοτραγουδούσαν: Ποιος με Καταρ-άστηκε. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται ακριβώς μπροστά στα μάτια τους, στη φανέλα των παιχτών τους: Κατάρ Φαουντέτιον.

Πηγή :