Γράφει και επιμελείται ο Γιάννης Γούναρης
Η παραδοσιακή έννοια της λέξης κτήτορας ,όπως αυτή καθορίζεται εκατοντάδες χρόνια τώρα,έχει αρχίσει να παρεξηγείται και αυτή από τους νέους κτήτορες που κάνουν νεοτερισμούς,δηλαδή του κεφαλιού τους,και παγκοσμιοποιούν μια συνήθεια,που πιστέψτε με δεν έχει καθόλου τέτοια ανάγκη.
Είναι κάτι σαν τάμα στους εκλιπόντες προγόνους και είθισται ο γιος και
η κόρη στη μνήμη του πατέρα η μητέρας του κτήτορα,να κρατούν την παράδοση
που θέλει να οργανώνουν τα πανηγύρια στηρίζοντας τα οικονομικά ,και με προσωπική εργασία [Σοβάντισμα ,ασβέστωμα, λάτρα σερβίρισμα ψάλσιμο ,σφάξιμο ,μαγείρεμα τραγούδι και οργανοπαιξεία ]
Ο Μάγειρας
Γιά την θρησκευτική ζωή τών κατοίκων μιλούν διεξοδικά στίς εκθέσεις τους δύο καθολικοί ιεραπόστολοι που επισκέυθηκαν το νησί στά 1700 αυτές είναι οι μοναδικές μαρτυρημένες περιπτώσεις που καθολικός πάτησε στη ΣΕΡΙΦΟ .
Η Κουζίνα
Ο Ιουστινιάνι λοιπόν λέει ότι οχι μόνο δεν βρήκε κανένα λατίνο ,αλλά ούτε η παραμικρή ανάμνηση σώζεται ότι κάποτε υπήρξαν λατίνοι σ αυτόν τον τόπο .Το νησί πνευματικά ποιμαινόταν απο 15 παπάδες [αναλογία 1 πρός 60 περίπου],οι οποίοι είχαν τήν φροντίδα άλλων τόσων εκκλησιών ,αλλά η αγραμματοσύνη τους ήταν τόση ,που μόλις καταλάβαιναν αυτά που διάβαζαν .
Βοηθός μάγειρα
Από τον τρόπο πάντως που δέχτηκαν λαϊκοί και μοναχοί του νησιού τίς δύο αποστολές η δεύτερη μάλιστα του Χavier,που έμεινε 3 ολόκληρες εβδομάδες ,έκανε καθημερινά κηρύγματα στον λαό, ο οποίος τους άκουγε σιωπηλός και συγκινημένος φαίνεται πώς οι Σερφιώτες δεν είχαν καμιά προκατάληψη ούτε καν κακή διάθεση απέναντι στους καθολικούς .
Η εκκλησία
Έτσι παραξενεύει το γεγονός ότι η προτροπή του Ιουστινιάνι προς τη Ρώμη να σταλεί κάποιος τρόφιμος του Ελληνικού κολεγίου για να κατοικήσει στο νησί και να κηρύξει τον καθολικισμό δεν βρήκε καμιά ανταπόκριση .Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στην αδιαφορία της Ρώμης για αυτό το ασήμαντο οικονομικά και στρατηγικά ,φτωχό και ολιγάνθρωπο νησί του Αιγαίου ,εφόσον μπορούσε να επεκταθεί σε τόσες άλλες περιοχές πολύ πιο σημαντικές και προσοδοφόρες γι αυτήν .
Η λάντζέρισα
Το θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων εκφράζεται μέσα από δωρεές και αφιερώσεις κινητών και ακινήτων καθώς και τις προσφορές σε χρήμα ,των οποίων πυκνές καταγραφές βρίσκουμε στα κατάστιχα του μοναστηριού .Συχνές είναι και οι εξιστορήσεις θαυμάτων που συνέβησαν όχι μονο σε ντόπιους αλλά και σε προσκυνητές από τα γύρω νησιά ,Μήλο,Σίφνο ,Θερμιά .
Στήν τράπεζα
Ο θεσμός των κτητόρων εξάλλου είναι επίσης μια μορφή έκφρασης της θρησκευτικότητας των Σεριφιωτών στο τελετουργικό επίπεδο .Οι κάτοικοι των οποίων τα κτήματα συνορεύουν με κάποιο ξωκλήσι είναι οι κτήτοροι της εκκλησίας αυτής και έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν όλα τα έξοδα τη μέρα της γιορτής της .
Ο σερβιτόρος
Στο έθιμο αυτό βρίσκουμε την επιβίωση της λειτουργείας ,με την αρχαία της έννοια ,και παράλληλα ένα είδος αλληλεγγυοτήτων που χαρακτηρίζει τους κατοίκους και στο κοινωνικό επίπεδο .Πολλά ήταν τα πανηγύρια του νησιού με πιο ονομαστό εκείνο της Παναγιάς της Σκοπιανής στις 15 Αυγούστου , όπου μετείχαν όχι μόνο όλοι οι ντόπιοι Σερφιώτες αλλά και οι απόδημοι .Το πατροπαράδοτο έδεσμα στην γιορτή αυτή ήταν και είναι ακόμη η ΦΑΒΑ. .
Πηγή :ευτυχία Λιάτα η Σέριφος κατά την Τουρκοκρατία σελ 50
Τρύφων Ευαγγελίδης οπ σελ 67
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου