Η εξουσία χτίζει τοίχους, αλλά κάποιοι άνθρωποι πάντα θα δημιουργούν ρωγμές.

Εργο του Γιάννη Σελιμιώτη 

Με αρκετές εκδηλώσεις τιμήθηκε η απεργία των μεταλλωρύχων στο νησί της Σερίφου βέβαια ζούμε σε καιρούς περίεργους και ο απλός πολίτης  αναρωτιέται τι νόημα έχει να γιορτάζεις μια επέτειο που στοίχισε ανθρώπινες ζωές για να καθιερωθεί το οκτάωρο πριν 100 χρόνια ενώ πρόσφατα η εργατική τάξη βαδίζει στον δρόμο της κόλασης
Ο νεοφιλελευθερισμός, το παγκόσμιο νέο δόγμα, χαρακτηρίζει ως λαϊκισμό ή ως αφέλεια, κάθε ιδέα σχετική με τα κοινωνικά δικαιώματα, την οικολογία, την αποαστικοποίηση και καθετί που αντιτίθεται στον εύκολο πλουτισμό των λίγων.
 Είναι ολοφάνερα καταστροφικός (αυτοκαταστροφικός), αλλά ο μισός ανθρώπινος πληθυσμός είναι πολύ απασχολημένος να δουλεύει για να καταναλώνει. Κι ο άλλος μισός να δουλεύει για να επιβιώνει.

Όποιες ιδέες δεν ταιριάζουν με το κυριαρχικό μοντέλο απορρίπτονται και οι φορείς τους είτε χλευάζονται είτε αγνοούνται είτε καταστέλλονται.

Εργο του Γιάννη Σελιμιώτη

Ο «καλύτερος δυνατός κόσμος» χτίζεται πάνω στις ιδέες που τον βολεύουν -ή αναπροσαρμόζει τις ιδέες έτσι ώστε να τον βολέψουν.
Όμως υπάρχουν στιγμές μοναδικότητας όπου ολόκληρος ο κόσμος δεν μπορεί ν’ αναχαιτίσει μια ιδέα.
Το έκανε ο Κοπέρνικος, με τη βοήθεια της τυπογραφίας. Σε κάθε τόπο σε κάθε καιρό πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα αντιστέκονται στην εξουσία σε μεγάλη η σε μικρή κλίμακα Το έκαναν οι μεταλλωρύχοι στην Σέριφο και άλλοι πολλοί... Σήμερα  Το ξεκίνησαν οι Ασάνζ και οι Σνόουντεν, με τη βοήθεια του διαδικτύου.

Η εξουσία χτίζει τοίχους, αλλά κάποιοι άνθρωποι πάντα θα δημιουργούν ρωγμές.

Εργο του Γιάννη Σελιμιώτη

Κι ας μένουν μόνο τα σπαράγματα, αυτά μπορούν να οδηγήσουν στην κατάρρευση του υπάρχοντος μοντέλου, του «καλύτερου δυνατού κόσμου».

«Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». 

Στην έκθεση που έγινε στον Περσέα ένα παλιό ξενώνα του Ε.Ο.Τ της δεκαετίας του 70 φέτος το καλοκαίρι μερικοί νέοι καλλιτέχνες κυρίως από την σχολή καλλών τεχνών της Φλώρινας φιλοξενήθηκαν από τον Δήμο Σερίφου για να εκθέσουν τα έργα τους με αφορμή την εξέγερση των μεταλλωρύχων  της Σερίφου το 1916 

Η ιδέα ήταν της κυρίας Σκιαδά προέδρου του Δημοτικού συμβουλίου του νησιού μας και αρχιτέκτων στο επάγγελμα το κτήριο ασκεί μια γοητεία στην κυρία Σκιαδά και το επέλεξε για εκθέσεις εικαστικού χαρακτήρα και όχι μόνον Από την  περσινή έκθεση δεν έμεινα ευχαριστημένος όμως φέτος έπεσαν κάποια χρήματα αγοράστηκαν προβολείς και σουλουπώθηκε κάπως το κτήριο Βέβαια η θεματολογία βοήθησε και τους καλλιτέχνες να δώσουν εξαιρετικές προσεγγίσεις με απλά μέσα και υλικά είπαν και κατέθεσαν την άποψή τους που για μένα ήταν εξαιρετική

Το παράδοξο στην όλη ιστορία είναι ότι το κτήριο βοήθησε να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο η προσπάθεια των καλλιτεχνών με τις όποιες ατέλειες του σαν εκθεσιακός χώρος δεν ξέρω αν αυτό έγινε τυχαία η ήταν ιδέα της κυρίας Σκιαδά 

Εξαιρετικό το βίντεο του κυρίου Γρίβα που δείχνει με απλό τρόπο την συναισθηματική φόρτιση του μεταλλωρύχου για το αν θα επιστρέψει ξανά στην επιφάνεια αν θα ξαναγυρίσει πίσω σπίτι του ζωντανός ,καθώς και οι φωτογραφίες με τους μεταλλωρύχους που με συγκίνησαν ιδιαίτερα διότι ο θείος μου ο Γιάννης ο Γούναρης ο μεγαλύτερος της οικογενείας μας σκοτώθηκε στην Ραφήνα όταν τον πλάκωσε η στοά  .

Και ο πατέρας μου Βικέντιος και ο θείος μου ο Κώστας πέθαναν από αναπνευστικά προβλήματα επειδή τα πνευμόνια τους είχαν γίνει πέτρα από την σκόνη των φουρνέλων που αν ανέπνεαν στις γαλαρίες της Σερίφου 

Εξαιρετική και η μεγάλη φωτογραφία του Μεγάλου Λιβαδιού και οι παλιές φωτοτυπημένες φωτογραφίες της εποχής που απέδιδαν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε λίγο πριν κλείσουν οριστικά τα μεταλλεία το 1963 

Σε ένα δωμάτιο που θύμιζε θάλαμο νοσοκομείου σε ένα κρεβάτι σκεπασμένες με άσπρο σεντόνι ήταν ριγμένοι σιδηρόλιθοι πόσοι πέθαναν σε αυτά τα κρεβάτια του πόνου απο αναπνευστικά προβλήματα η βαριά τραυματισμένοι από την σκληρή δουλειά του  μεταλλωρύχου

Πονήματα απο σίδερο και πηλό απο την ώχρα που δεσπόζει στην ματωμένη δυτική πλευρά του νησιού μας εκτέθηκαν επίσης με επιτυχία γιατί ήταν πραγματικά έργα τέχνης 

Χάρηκα επίσης για την συμμετοχή στην έκθεση από το τους μαθητές του δημοτικού σχολείου υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας εικαστικών κυρίας Ολυμπιάδας  Κελαηδή 

Συμετείχαν οι εξής καλλιτέχνες 

Αναστασία Μικρού-Ζαχαρίας Πολυχρονάκης -Διονύσης Πρωτόγερος -Γιάννης Σελιμιωτάκης -Παυλος Γρίβας -Γιώργος Βαβάτσης -Νατάσα Καλογεροπούλου -Βασιλική Κυριακή

Πηγή :