Νιάου, νιάου

Επιστροφή στην επικαιρότητα.

Η κρίση είναι, λέει, «δημοσιονομική». Δηλαδή το κράτος έπεσε έξω. Ήταν «διεφθαρμένο» και «σπάταλο». Κι επειδή στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας συνδέεται «στενά» με τον κρατικό, γι’ αυτό και η κρίση πλήττει «την ελληνική κοινωνία» γενικότερα.

ΟΚ. Τότε η λύση είναι πάρα πολύ απλή! Να υπάρξει έλεγχος όλων των εξόδων του σπάταλου κράτους και, προκειμένου αυτή η άμυαλη κορασίδα να μην ξαναπαρασυρθεί, να υπάρξει ένας μηχανισμός που θα δίνει τη δυνατότητα να ελέγχονται ανά πάσα στιγμή όλα τα έξοδα του κράτους από όλους εκείνους, που πλήττονται όταν αυτό κάνει σπατάλες, τουτέστιν από όλους τους πολίτες της χώρας.

Λογικό; Λογικότατο. Νόμιμο; Νομιμότατο. Ηθικό; Ηθικότατο. Διότι, στο κάτω-κάτω, αν κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς το ύψος μιας σπατάλης, κι αν δεν μπορεί να ελέγξει άμεσα την όλη διαδικασία εξόδων που οδήγησαν και ίσως ξαναοδηγήσουν σε αυτήν - και να αποφασίσει, επιπλέον, τι είναι σπατάλη και τι όχι από όλα αυτά -, πώς του ζητιέται να συνδράμει ολοπρόθυμα στην αποπληρωμή τους;

Μήπως δεν γίνεται να πραγματωθεί αυτή η δυνατότητα; Γίνεται και παραγίνεται. Τεχνικά μιλώντας.

Επομένως;

Πηγή : http://dangerfew.blogspot.gr/