Από παντού έρχονται θετικά μηνύματα για την Κυκλαδίτικη Γαστρονομία και δεν θα αργήσει να ‘ρθει η ώρα της συγκομιδής.
Ήρθε η ώρα των Κυκλάδων.
Αυτή ήταν η φράση ραχοκοκκαλιά που χρησιμοποίησα κατά την ανάπτυξη ενός θέματος στην παρουσίαση βιβλίου στο Αθηναϊκό Γκάζι πριν ενάμισυ χρόνο.
Το πιστεύω ειλικρινά.
Όλα δείχνουν ότι αν συνεχίσουν οι σοβαρές πρωτοβουλίες, με συλλογική δουλειά, πνεύμα ενωτικό και στόχο την ανάδειξη του ενιαίου και ομοούσιου χαρακτήρα της Κυκλαδίτικης κουζίνας, με όλες τις επι μέρους ιδιαιτερότητες, τότε για τα νησιά μας επιφυλάσσεται ένα νόστιμο αύριο.
Η τελευταία αναγνώριση ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει εδώ είναι τα φετινά Βραβεία Ποιότητας του περιοδικού Γαστρονόμος.
Άρωμα Κυκλάδων είχαν 3 βραβεία:
Βραβείο Εύη Βουτσινά
Στη λουκουμοποιία Συκουτρής όπου παράγεται ένα εξαιρετικό παραδοσιακό προϊόν.
H κ. Συκουτρή έχει εργαστεί με πάθος για την ιστορική τεκμηρίωση του λουκουμιού (ήδη υπάρχει τμήμα για το λουκούμι στο βιομηχανικό μουσείο της Ερμούπολης) και ως εκ τούτου για τη διάσωση και τη διάδοσή του.
Βραβείο Τυροκομικών
Προϊόντων:
Στα «Τυροκομικά Άνδρου Κρεβασάρα» της οικογένειας Ασούτη, για το βουτυράτο, με συμπυκνωμένη γεύση γάλακτος και μυρωμένο από τα αρωματικά βότανα, βολάκι τους.
τιμητικό Βραβείο
Στην ομάδα που για τρίτη φέτος χρονιά έτρεξε τα Tinos Food Paths, για τη θαυμάσια αυτή πρωτοβουλία και τη συλλογικότητα, που καταφέρνει, χωρίς τοπικιστική εσωστρέφεια, να θεμελιώσει τον σύγχρονο γαστρονομικό μύθο του νησιού.Πιστεύω ότι πραγματικά η ιστορική Λουκουμοποιΐα Συκουτρή στη Σύρο, ο λαμπρός νέος τυροκόμος Ασούτης στην Άνδρο και οι αεί παίδες της Τήνου που εμπνεύστηκαν κι έδωσαν πνοή στα Γευστικά Μονοπάτια της Τήνου, εκπροσωπούν με τον καλύτερο τρόπο την Άνοιξη της Γαστρονομίας των Κυκλάδων πλάι σε συλλογικές πρωτοβουλίες, επιχειρηματίες, μάγειρες και παραγωγούς, που χρόνια τώρα ενεργούν στη Σαντορίνη, στη Μύκονο, στη Νάξο, την Ίο και σε άλλα νησιά.
Εύχομαι αυτή η Άνοιξη να συνεχίσει να ανθίζει και να μας δίνει τους πιο νόστιμους καρπούς για πολλά χρόνια.
Ας μου επιτραπεί μια προσωπική σημείωση για κλείσιμο αυτής της παρουσίασης.
Προ 4-5 ημερών στη Σίφνο μιλώντας με θέμα τις συλλογικότητες και τις Γαστρονομικές Κοινότητες που ενεργοποιούνται στα νησιά στάθηκα ανάμεσα σε άλλα και στην εμπειρία του Food Paths με αυτά τα λόγια:
«…Αν όμως τούτη την ώρα επιθυμώ πραγματικά να μοιραστώ μαζί σας μια κοινωνία, είναι η μυσταγωγική εκείνη στιγμή, που ανοίξαμε τα στόματά μας, ένας προς έναν καμιά τριανταριά τυχεροί ενός Δείπνου.
Θα θέλαμε πολύ να τον κρατήσουμε μυστικό μα η χαρά και η συγκίνηση δεν μας αφήνει.
Μιλώ για τη στιγμή που μια ντόπια ιέρεια της πιο μυστηριακά σημαντικής και βαθιά ριζωμένης στην πραγματικότητα, Γαστρονομικής Κοινότητας, στις σημερινές Κυκλάδες, ζητά να μας μεταλάβει των βαθύτερων, αχράντων υλικών της γης και των ανθρώπων του νησιού της: ξινόγαλο και ξερό σύκο!
Μιλώ για την παρέα του FOOD PATHS στην Τήνο. Κατάφεραν να συγκλονίσουν. Κατάφεραν να περνάνε καλά κι αυτό όπως συνήθως λένε οι καλλιτέχνες …πέρασε στο κοινό!
Κλασσικό παράδειγμα επιτυχημένης δράσης. Είναι η τρίτη τους χρονιά και ο Τύπος, ο ειδικός και ο μη ειδικός, μιλά για την Τήνο με όρους πια που ξεπερνούν το θαύμα.
Η Μεγαλόχαρη παραμένει εκεί στη θέση της και οι ομορφιές του νησιού αναδεικνύονται η μια μετά την άλλη […]
Μόνοι τους, μια παρέα νέων ανθρώπων…»
photo: Μάγια ΤσόκληΠηγή : https://karvouna.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου