Ελένη Μαυρούλη
Μόνο λίγες μέρες κράτησε η ανάπαυλα του αίματος στην Λωρίδα της Γάζας. Οι εκεχειρίες της τελευταίας στιγμής έδωσαν και πάλι τη θέση τους στον ήχο του θανάτου. Οι συνομιλίες στο Κάιρο ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Παλαιστινίους υπό αιγυπτιακή διαμεσολάβηση κατέληγαν επίμονα σε αδιέξοδο πολύ πριν οι, αγνώστου προέλευσης πύραυλοι από τη Γάζα (μέχρι την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές ουδείς είχε αναλάβει την ευθύνη για την εκτόξευσή τους), έπεφταν σε ισραηλινή γη και έδιναν το καλύτερο πρόσχημα για την εξαπόλυση ενός νέου γύρου δολοφονιών και ισοπέδωσης από την ισραηλινή στρατιωτική μηχανή.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, οι συνομιλίες αυτές, όπως και πολλές άλλες στο παρελθόν, και ίσως άλλες τόσες στο μέλλον, θα καταλήγουν επίμονα σε τοίχο όσο δεν θίγεται η καρδιά του προβλήματος: η κατοχή. Η ισραηλινή προπαγανδιστική μηχανή έχει δουλέψει στο φουλ, από την έναρξη της επιχείρησης «Προστατευτική Αιχμή» κατά της Λωρίδας της Γάζας, στις αρχές Ιουλίου, για να θέσει για άλλη μια φορά στο περιθώριο την ουσία του προβλήματος. Ιδιαίτερα δε όσον αφορά στη Γάζα, πληθώρα άρθρων έκαναν την εμφάνισή τους στα ΜΜΕ όπου σημειωνόταν με έμφαση ότι το πρόβλημα στη Γάζα είναι η απειλή της «Χαμάς» και όχι η κατοχή, αφού έτσι κι αλλιώς ο ισραηλινός στρατός αποχώρησε από εκεί, «μαζεύοντας» και τους εκεί λιγοστούς εποικισμούς το Σεπτέμβριο του 2005.
Είναι όντως γεγονός: ο ισραηλινός στρατός αποχώρησε από τη Λωρίδα της Γάζας το 2005. Υπό την πρωθυπουργία του σκληρότερου ίσως πολέμιου των Παλαιστινίων, του Αριέλ Σαρόν, εκτυλίχθηκαν σπαραξικάρδιες σκηνές κατά τις οποίες Ισραηλινοί στρατιώτες έσερναν εποίκους και διέλυαν τα σπίτια τους. Αυτή, όμως, είναι η μισή αλήθεια.
Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι για την ισραηλινή ηγεσία η αποχώρηση από τη Γάζα ήταν μια πολύ συμφέρουσα (από άποψη κόστους σε χρήμα, ενέργεια και ανθρώπινο δυναμικό) λύση προκειμένου να συνεχιστεί η κατοχή χωρίς να συνεχίζεται τυπικώς. Έχοντας αποκλείσει αυτά τα 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης και το 1,8 εκατομμύρια ψυχές που ζουν σε αυτά με τείχη και ηλεκτροφόρους φράκτες, κατέστη δυνατό με μία κίνηση να μετατρέψει το παλαιστινιακό έδαφος σε μια τεράστια φυλακή.
Το «έργο» αυτό ολοκληρώθηκε το 2007 με την επιβολή αυστηρού αποκλεισμού (τόσο από το Ισραήλ όσο και από τις ΗΠΑ και την ΕΕ) μετά την ανάληψη του ελέγχου της εξουσίας στην Λωρίδα από τη «Χαμάς» ύστερα από πολύνεκρες ενδο-παλαιστινιακές συγκρούσεις με τη «Φατάχ», κορύφωση ενός οδυνηρότατου ενδο-παλαιστινιακού διχασμού που μεθοδεύτηκε επισταμένα από την ισραηλινή κατοχή, αλλά για τον οποίο ευθύνες βαραίνουν και την παλαιστινιακή πλευρά και τις εμπλεκόμενες πολιτικές της δυνάμεις. Το ζήτημα αυτό δεν είναι του παρόντος αλλά θα πρέπει επίσης κάποια στιγμή να θιχτεί καταρχήν από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τον παλαιστινιακό λαό.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ
1. «Δεν υπάρχει κατοχή στη Γάζα, μόνο επιθέσεις κατά του Ισραήλ»
Τι σημαίνει αποκλεισμός; Αποκλεισμός σημαίνει ότι ο ισραηλινός στρατός ελέγχει πλήρως τα πάντα από αέρος, θαλάσσης και εδάφους. Σημαίνει ότι έκλεισε ερμητικά τα πέντε από τα έξι μεθοριακά περάσματα που ενώνουν τη Γάζα με τον έξω κόσμο, το Έρετζ, το Κάρνι, το Ναχάλ Οζ, τη Σούφα και το Κέρεμ Σαλόμ, και απαγόρευσε κάθε μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, τις οποίες και πάλι έκρινε ο ίδιος. Νεφροπαθείς και καρκινοπαθείς πεθαίνουν περιμένοντας την άδεια για μετάβαση στα ισραηλινά ή στα αιγυπτιακά νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία της Λωρίδας παρουσιάζουν σοβαρές ελλείψεις σε μια σειρά από υλικά και φάρμακα. Οικογένειες έχουν μοιραστεί στα δύο, μη έχοντας όσοι είναι στη Λωρίδα της Γάζας τη δυνατότητα να δουν όσους είναι στη Δυτική Όχθη.
Αποκλεισμός σημαίνει κατάρρευση της όποιας οικονομικής δραστηριότητας υπήρχε στη Λωρίδα. Οι παλαιστινιακές επιχειρήσεις της Λωρίδας βασίζονταν κατά 95% στην εισαγωγή πρώτων υλών και περίπου το 85% χρειάζονταν εισαγωγές μηχανημάτων αλλά και ανταλλακτικών για να λειτουργήσουν. Ο αποκλεισμός οδήγησε σε κλείσιμο το 80% των μικρο-βιοτεχνιών που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της οικονομίας στην μικρή αυτή λωρίδα γης.
Όσο αφορά δε στον κατασκευαστικό τομέα «πάγωσαν» τα πάντα, αφού όλα τα οικοδομικά υλικά υπόκεινται στον ισραηλινό αποκλεισμό και ελάχιστα εξ αυτών επιτράπηκαν σε πολύ μικρές ποσότητες μετά την ισραηλινή επίθεση στη Γάζα το Νοέμβριο του 2011. Για να γίνει αντιληπτή η καταστροφή που ο αποκλεισμός επέφερε μόνο με οικονομικούς όρους αρκεί να σημειωθεί ότι μόνο τον πρώτο μήνα εφαρμογής του τον Ιούνιο του 2007 προκάλεσε απώλειες 20,6 εκατομμύρια δολάρια στην παλαιστινιακή οικονομία: μόνο εκείνο τον μήνα 3.190 επιχειρήσεις έκλεισαν, 65.800 άνθρωποι (που αποτελούσαν τον αποκλειστικό «αιμοδότη» άλλων 450.000 εξαρτώμενων από αυτούς) έμειναν άνεργοι .
Το ένα και μοναδικό φυλάκιο που δεν ήταν υπό τον έλεγχο του ισραηλινού στρατού, αυτό της Ράφα στα σύνορα με την Αίγυπτο, παρέμεινε ουσιαστικά επίσης κλειστό από το 2007 μέχρι σήμερα. Εξαίρεση αποτελούν οι μήνες που έμειναν στην εξουσία οι ισλαμιστές «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» της Αιγύπτου, (αδελφό πολιτικό κόμμα της «Χαμάς») που χαλάρωσαν κάπως τις απαγορεύσεις, και ορισμένες ολιγοήμερες περιπτώσεις που αποφάσιζε κατά βούληση η αιγυπτιακή πλευρά.
Αποκλεισμός σημαίνει ότι ούτε οι ψαράδες της Γάζας μπορούσαν να ψαρέψουν καθώς το ισραηλινό ναυτικό επέβαλλε αποκλεισμό στα τρία μίλια από τις ακτές, καταπατώντας τις προβλέψεις της συμφωνίας του Όσλο του 1993 για 20 μίλια. Σημαίνει ότι λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, μηχανημάτων κ.λπ., αλλά και εξάρτησης, σε μεγάλο βαθμό, από το Ισραήλ όσον αφορά στον ηλεκτρισμό, για μεγάλα χρονικά διαστήματα σχεδόν κάθε μέρα, το 1,8 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι που κατοικούν στην Λωρίδα της Γάζας δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ τα νοσοκομεία είθισται να λειτουργούν με γεννήτριες, που και αυτές συχνά μένουν χωρίς καύσιμα όταν ο ισραηλινός στρατός αποφασίσει να κλείσει επ’ αόριστον τα φυλάκια.
Αποκλεισμός σημαίνει ότι λόγω έλλειψης ηλεκτρισμού δεν λειτουργούν ούτε τα μηχανήματα αφαλάτωσης του νερού (κατά 90% είναι υφάλμυρο) ούτε καν οι γεωτρήσεις για την άντλησή του. Η απαγόρευση εισόδου τέτοιων ανταλλακτικών και μηχανημάτων επανειλημμένως χρησιμοποιείται από το Ισραήλ ως επιπλέον μέσο πίεσης. Σημαίνει ότι λόγω όλων αυτών των ελλείψεων ελάχιστα προϊόντα παράγονται στην Λωρίδα, και αναγκαστικά όλα εισάγονται από το Ισραήλ και είναι πανάκριβα. Σημαίνει ότι η ανεργία αγγίζει το 45% (90% σε όσους έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση) σε σύγκριση με το 34% στη Δυτική Όχθη και ότι ξεπερνά το 55% στις περιόδους του απόλυτου αποκλεισμού (αυτό συμβαίνει γιατί αρκετοί Παλαιστίνιοι μεταβαίνουν καθημερινά στο Ισραήλ για να εργαστούν). Σημαίνει ότι η φτώχεια (δηλαδή ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα) κυμαίνεται στο 70% στη Λωρίδα, έναντι 50% στη Δυτική Όχθη. Σημαίνει ότι περισσότερο από το 85% του πληθυσμού εξαρτά την επιβίωσή του από την ανθρωπιστική βοήθεια.
2. «Χτυπάμε τους ενόπλους, όχι τον παλαιστινιακό πληθυσμό»
Με δύο λόγια, αποκλεισμός είναι το όνομα της ισραηλινής κατοχής στην Λωρίδα της Γάζας. Και
αυτήν ακριβώς την εμφανέστατη διαπίστωση, η ισραηλινή προπαγανδιστική
μηχανή προσπαθεί να θολώσει επισταμένα αναλύοντας μισές αλήθειες. Όπως
μισή αλήθεια είναι ότι η επιχείρηση «Προστατευτική Αιχμή» στρέφεται μόνο
κατά της ισλαμιστικής «Χαμάς» και όσων εμπλέκονται «στις επιθέσεις κατά
του Ισραήλ».Η επιχείρηση στρέφεται κατά των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας. Γιατί όταν σφυροκοπάς ανηλεώς μια περιοχή όπου σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο ζουν 4.505 άνθρωποι, το πιθανότερο είναι ότι θα πετύχεις αμάχους και όχι εκτοξευτήρες ρουκετών . Το κατά πόσο χρησιμοποιείται ο αστικός ιστός ως κάλυψη είναι ένα ζήτημα που όμως δεν αναιρεί το κεντρικό θέμα: βομβαρδίζονται πολιτικές εγκαταστάσεις, άμαχοι, θεμελιώδεις υποδομές γυναικόπαιδα.
Ο απολογισμός που ο ΟΗΕ έδωσε για τον ένα μήνα ανελέητου βομβαρδισμού και χερσαίων επιχειρήσεων, τον Ιούλιο, είναι από μόνος του αποκαλυπτικός. Περίπου 2.000 Παλαιστίνιοι νεκροί, εκ των οποίων οι ένοπλοι μετρούνται σε δεκάδες, ενώ η πλειοψηφία είναι άμαχοι και πολλά παιδιά. Περισσότεροι από 10.000 τραυματίες, επίσης, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι. Από την ισραηλινή πλευρά οι νεκροί είναι 67 εκ των οποίων οι 64 στρατιώτες που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της εισβολής, ενώ οι τραυματίες είναι 450 στρατιώτες και 80 πολίτες. Στη Λωρίδα της Γάζας τουλάχιστον 32.150 σπίτια και 141 σχολεία καταστράφηκαν, σοβαρές ζημιές υπέστησαν 17 νοσοκομεία και 7 κλινικές, 10 νοσοκομεία και 44 κέντρα πρωτοβάθμιας φροντίδας αναγκάστηκαν να κλείσουν, 22 ασθενοφόρα καταστράφηκαν και 83 νοσηλευτές τραυματίστηκαν, 19 μέλη ιατρικού προσωπικού σκοτώθηκαν, 46 τεμένη καταστράφηκαν, 140 καταστράφηκαν μερικώς όπως και δύο χριστιανικές εκκλήσεις και ένα χριστιανικό νεκροταφείο, όπως και πολλά μουσουλμανικά. Συνολικά 485.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν και βρίσκονται πρακτικά άστεγοι.
Ολοσχερώς καταστράφηκαν και 5.930 υποδομές και μερικώς άλλες 4.820 (περιλαμβάνονται από θεμελιώδεις υποδομές μέχρι αγροτικές εκτάσεις κ.λπ.), πρακτικώς λοιπόν το σύνολο του πληθυσμού της Γάζας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα καθώς δεν λειτουργεί κανονικά (και δεν μπορεί να ανασκευαστεί λόγω του αποκλεισμού) δίκτυο υδροδότησης, δίκτυο αποχέτευσης, ηλεκτροδότηση. Επίσης καταστράφηκαν 108 εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστινίους πρόσφυγες καθώς και τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης. Αλήθεια ποια από αυτές τις ανείπωτες καταστροφές στρέφεται αποκλειστικά κατά της «Χαμάς»; Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα σπίτια, οι υποδομές; Να σημειωθεί ότι στο Ισραήλ δεν σημειώθηκε καμία πολύ σοβαρή καταστροφή από τις ρουκέτες που εκτοξεύτηκαν από τη Γάζα.
3. Η «σύγκρουση» είναι μεταξύ «Χαμάς» – Ισραήλ
Μια άλλη πτυχή που επίσης περιθωριοποιείται από την ισραηλινή προπαγάνδα είναι αυτή των διαπραγματεύσεων στο Κάιρο. Ακόμη και ελληνικά ΜΜΕ αναφέρονταν σε αυτές ως «διαπραγματεύσεις του Ισραήλ με τη «Χαμάς». Κάτι που είναι αναληθές αλλά αντίστοιχο με την εικόνα διπόλου που έχει γίνει προσπάθεια να προωθηθεί και από τις ισραηλινές ηγεσίες και από άλλα κέντρα για να διευκολύνεται η νόθευση του πραγματικού περιεχομένου της σύγκρουσης, που είναι η κατοχή.
Στο Κάιρο μετέβησαν εκπρόσωποι από σύσσωμη την παλαιστινιακή πολιτική σκηνή, καταφέρνοντας να τηρήσουν τη συμφωνία εθνικής ενότητας που επιτεύχθηκε τον Μάη και εξόργισε την ισραηλινή ηγεσία (αν και καθαρά λογικά θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένη από το γεγονός ότι και μόνο η στήριξη της «Χαμάς» στην κυβέρνηση σηματοδοτεί σιωπηλή μεν, αποδοχή δε, του δικαιώματος ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ). Μετέβησαν συντονισμένα, όπως ακριβώς όλα τα ένοπλα σκέλη των παλαιστινιακών οργανώσεων συμμετέχουν στις επιχειρήσεις αντίστασης απέναντι στις δυνάμεις κατοχής. Ιδιαίτερα στη Λωρίδα της Γάζας αυτό δεν συμβαίνει τώρα λόγω της δημιουργίας «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» αλλά συνέβαινε και παλιότερα, όπως τον Νοέμβριο του 2011. Κοινώς, απέναντι στην ισραηλινή στρατιωτική μηχανή δεν βρίσκεται μόνο το στρατιωτικό σκέλος της «Χαμάς», οι «Ιζζεντίν αλ Κασάμ», αλλά και τα αντίστοιχα τμήματα όλων των άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων.
Συγκεκριμένα, στις συνομιλίες στο Κάιρο συμμετείχαν οι Αζάμ αλ Αχμαντ, Ματζίν Φαράτζ, Μάχερ αλ Ταχίρ, Μπασάμ αλ Σάλχι και Κάις Αμπντ αλ Καρίμ από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, (στην οποία συμμετέχουν οι «Φατάχ», το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, το Κόμμα του Παλαιστινιακού Λαού, το Παλαιστινιακό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το Μέτωπο Αραβικής Απελευθέρωσης, η Παλαιστινιακή Δημοκρατική Ένωση, το Παλαιστινιακό Μέτωπο Λαϊκής Πάλης, το Παλαιστινιακό Αραβικό Μέτωπο, όπως τουλάχιστον αναφέρονται επισήμως τα μέλη της). Συμμετείχαν επίσης οι Μούσα Αμπού Μαρζούκ, Μουχάμαντ Νάσερ, Ιζάτ αλ Ρασχκ και Ιμάντ αλ Αλάμι από τη «Χαμάς» καθώς και οι Κχάλιντ αλ Μπάτσχ και Ζιάντ Νικχάλα από την ισλαμιστική «Τζιχάντ».
Οι συνομιλίες
Πριν την μετάβαση στο Κάιρο όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις συμφώνησαν σε ένα βασικό αίτημα για την υπογραφή διαρκούς εκεχειρίας: άρση του αποκλεισμού της Γάζας με πρόβλεψη για λειτουργία του λιμανιού της πόλης της Γάζας αλλά και του αεροδρομίου που κατέστρεψε μερικώς σε προηγούμενη επίθεση το Ισραήλ. Και στη συνέχεια σε άλλα δύο: απελευθέρωση των κρατουμένων για τους οποίους είχε ήδη συμφωνήσει νωρίτερα φέτος η ισραηλινή κυβέρνηση, περιλαμβανομένων όλων των βουλευτών και κυρίως του Αχμάντ Σααντάτ (ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) και του Μαρουάν Μπαργκούτι (ηγετικού στελέχους της «Φατάχ» στη Δυτική Όχθη). Στην πορεία των συνομιλιών επίσης συμφώνησαν να δεχτούν διεθνή εποπτεία (από δύναμη του ΟΗΕ) στην λειτουργία του μεθοριακού φυλακίου της Ράφα, στα σύνορα με την Αίγυπτο, καθώς και ανοικοδόμηση της Λωρίδας της Γάζας υπό τον κοινό έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής που θα ανέπτυσσε εκ νέου τις δικές της δυνάμεις (όχι της «Χαμάς») στην Λωρίδα και διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ.
Σύσσωμη η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία στο Κάιρο καταγγέλλει ότι η ισραηλινή πλευρά αρκέστηκε να θέτει διαρκώς μόνο το ζήτημα της ισραηλινής ασφάλειας και να απαιτεί ως προϋπόθεση για να συζητήσει οτιδήποτε άλλο την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση όλων των παλαιστινιακών οργανώσεων στην Λωρίδα της Γάζας. Μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια: παρών στις συνομιλίες (που έγιναν εμμέσως δια μέσου της αιγυπτιακής διπλωματίας) ήταν ο Ουίλλιαμ Μπερνς, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για την Μέση Ανατολή.
Η ισραηλινή πλευρά επεδίωξε ξεκάθαρα, για άλλη μια φορά, να θέσει αιτήματα χωρίς ανταλλάγματα. Να θέσει την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση στα δικά της όρια. Και, κυρίως, επεδίωξε να μη συζητήσει το μείζον θέμα της κατοχής, που στην περίπτωση της Γάζας ονομάζεται «αποκλεισμός», να περιορίσει το θέμα στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης με τη «Χαμάς», να δώσει τη δική της εκδοχή προς τα έξω: ότι η παλαιστινιακή πλευρά απορρίπτει την εκεχειρία επιμένοντας στις επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Μόνο που αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πιο απροκάλυπτη από κάθε προηγούμενη. Η παλαιστινιακή πλευρά (όλοι, όχι μόνο μία ή δύο οργανώσεις) απέρριψαν μια «διαρκή εκεχειρία» κενή περιεχομένου. Μια «διαρκή εκεχειρία» χωρίς…εκεχειρία αφού θα συνεχίζεται η κατοχή. Μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε εκεχειρία μετά από επτά χρόνια αργού θανάτου; «Μια ακόμη εκεχειρία δεν είναι αρκετή» σημείωνε σε ανοιχτή επιστολή του, όχι κάποιο στέλεχος οργάνωσης, αλλά ο επικεφαλής του Παλαιστινιακού Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ράτζι Σουράνι . «Εδώ και επτά χρόνια, το Ισραήλ έχει υποβάλλει τη Γάζα σε αποκλεισμό. Η ζωή σε αποκλεισμό δεν είναι ζωή. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε σε αυτήν την πραγματικότητα. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλα επτά χρόνια. Αποκλεισμός σημαίνει απουσία ελπίδας. Σημαίνει ότι η νεολαία της Γάζας δεν έχει μέλλον. Δεν έχει δουλειές. Δεν έχει καν την ευκαιρία να φύγει. Ακόμη και όταν ο πόλεμος έρχεται σε εμάς, δεν έχουμε πού να πάμε. Όχι, δεν είναι αρκετή μια ακόμη συμφωνία εκεχειρίας. Ζητάμε δικαιοσύνη. Ζητάμε να λογοδοτήσει κάποια στιγμή το Ισραήλ για εγκλήματα που διαπράττει καθημερινά. Ζητάμε να μας φέρονται σαν ανθρώπινα όντα που είμαστε, ζητάμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Ζητάμε να τερματιστεί ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας».
Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου