Δεν μπορούσα λοιπόν να μην το μοιραστώ μαζί σας!

γράφει η Maria Miro Chatzi

Το όμορφο νησί της Σερίφου και οι υπέροχοι άνθρωποί του πάντα θα έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, έκανα τους πρώτους μου φίλους, ξεκίνησα να πηγαίνω στο σχολείο και αγάπησα τα γράμματα χάρη στην κυρία Μαργαρίτα, πέρασα τις παιδικές μου αρρώστιες, έμαθα να κολυμπάω, να μη φοβάμαι τα απόνερα όταν το πλοίο έμπαινε στο λιμάνι και πλατσουρίζαμε στα Λιβαδάκια, να ψαρεύω, να λατρεύω την μαύρη άμμο που κολλούσε στα πόδια μου στην παραλία στο Μέγα Λιβάδι, να περπατάω κόντρα στον δυνατό αέρα, εκεί έκανε τα πρώτη της βήματα η αδερφή μου και τα πρώτα της μαθήματα σαν καθηγήτρια του σχολείου η μαμά μου, εκεί μάθαμε να καβαλάμε το μηχανάκι του πατέρα μας που ονομάσαμε "Γλάρο".
Σε πρόσφατο ταξίδι στο Λονδίνο επισκέφτηκα το μουσείο Φυσικής Ιστορίας και ενώ χαζεύαμε τα πετρώματα με ένα φίλο μου και του εξηγούσα την ιστορία στα μεταλλεία του νησιού τελείως τυχαία και μέσα στα χιλιάδες δείγματα το μάτι μου έπεσε σ'αυτό.
Δεν μπορούσα λοιπόν να μην το μοιραστώ μαζί σας!

Έχω χρόνια να έρθω στο νησί και πραγματικά μου λείπει πολύ. Θέλω να δω το σπίτι που μεγάλωσα και το πεύκο στην αυλή του σχολείου, θέλω να δω τους παλιούς μου φίλους. Εύχομαι να είστε όλοι καλά και ίσως τα πούμε του χρόνου το καλοκαίρι.

Πηγή :