Μια από τις περίφημες έρευνες των σουρεαλιστών άρχιζε με την ερώτηση : "Τι ελπίδες στηρίζετε στον έρωτα;"
Εγώ απάντησα: "Αν αγαπώ, όλες
μου τις ελπίδες. Αν δεν αγαπώ , καμία". Το να αγαπούμε μας φαίνονταν
αναγκαίο στη ζωή, σε κάθε πράξη, σε κάθε σκέψη, σε κάθε αναζήτηση.
Σήμερα αν πιστέψω αυτά που μου
λένε , συμβαίνει με τον έρωτα ο,τι και με την πίστη στον Θεό. Τείνει να
εξαφανιστεί-τουλάχιστον σε ορισμένους χώρους. Πρόθυμα τον
χαρακτηρίζουν σαν ένα ιστορικό φαινόμενο, σαν μια ψευδαίσθηση του
πολιτισμού. Τον μελετούν, τον αναλύουν- και ει δυνατόν, τον θεραπεύουν.
Διαμαρτύρομαι. Δεν υπήρξαμε θύματα μιας ψευδαίσθησης. Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε πραγματικά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου